historia
Jak stalinowcy chcieli się rozprawić z podziemnym harcerstwem w PRL-u?

"Szare Szeregi", czyli konspiracyjna organizacja młodzieżowa zrzeszała ponad 15 tys. harcerzy i harcerek. W latach 1944-63 roku w oporze przeciwko Sowietom i ich reprezentantom w Polsce wzięło udział ponad z nich, 63 proc. dostała wyroki powyżej 5 lat więzienia. UB i KBW zamordowała w swoich katowniach ponad 100 nastoletnich bohaterów.
Tuż po wojnie komuniści reaktywowali harcerstwo. W 1949 roku doszło do zaostrzenia kursu i czystek np. instruktorów-księży zwalniano z funkcji i zabraniano wszelakich akcentów religijnych. Dla stalinowskiej młodzieży to było jednak ciągle za mało i w 1954 roku stworzyli swoją organizację, która była wierną kopią tej sowieckiej. Nazwę Walterowcy wzięli od pseudonimu Karola Świerczewskiego (ps. Walter). Wśród założycieli stalinowskiego harcerstwa był Jacek Kuroń, natomiast wśród członków można wymienić tak znane nazwiska Polaków żydowskiego pochodzenia, jak Adam Michnik, Seweryn Blumsztajn, Jan Lityński, Józef Chajn, czy znany aktor Andrzej Seweryn.
Po przejęciu władzy przez Gomułkę Krąg Walterowski, już w ramach reaktywowanego w 1956 roku Związku Harcerstwa Polskiego, stał się Hufcem Walterowskim.
Niewiele to jednak pomogło, stalinowska organizacja harcerska nie cieszyła się popularnością wśród Polaków, tak więc w 1961 roku ją rozwiązano. Część odsuniętych po 1956 i 1968 roku członków stalinowskiego harcerstwa wyczuła koniunkturę i wróciła do polityki w latach 70-tych.

Na zdjęciu: Gabryel Fejcho ps."Bury", "Ogień"- 19 letni harcerz, jednen z dowódców oddziału KWP. 9 V 1946 ubecy go zamordowali i zakopali w lesie pod Wilkowem.

Źródło: wikipedia