militaria, 1936
Prezydent Austrii Wilhelm Miklas podczas przeglądu jednostek wyposażonych w tankietki L3/35, Austria, 1936

L3, CV 3 – włoska tankietka, produkowana kolejno w wersjach CV 3/33, CV 3/35, CV 3/38, używana przez armię włoską oraz eksportowana do wielu krajów świata.
Tankietki L3 wszystkich wersji stanowiły podstawowy sprzęt włoskich jednostek pancernych w drugiej połowie lat trzydziestych aż do 1940 (kiedy na wyposażenie zaczęły wchodzić czołgi średnie M 11/39), w tym także były podstawowym sprzętem bojowym trzech włoskich dywizji pancernych (131. Centauro, 132. Ariete, 133. Littorio), utworzonych w 1939. W skład każdej z tych dywizji wchodził pułk czołgów, składający się z 4 batalionów, w sumie posiadający 164 tankietki L3.

Tankietki te brały udział we wszystkich konfliktach zbrojnych, w których uczestniczyły faszystowskie Włochy w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku. Brały udział w wojnie włosko-abisyńskiej (1935-36), interwencji włoskiej podczas wojny domowej w Hiszpanii (1936-39), zajęciu Albanii (1939), wojnie z Francją (1940), agresji na Grecję i na Jugosławię (1940-41) i w walkach w Afryce północnej (od 1940). Walki te szybko uzmysłowiły dowództwu włoskiemu, że tankietki, choć szybkie i niewielkie, są bronią przestarzałą, zbyt słabo opancerzoną i uzbrojoną, nie mogącą sprostać lepiej opancerzonym czołgom uzbrojonym w armatę, które zaczęły dominować w tym okresie na polu walki. Pomimo tego były one wykorzystywane przez całą wojnę, do 1943 po stronie wojsk Osi, po 1943 w dwóch włoskich jednostkach pancernych (tzw. grupach wsparcia), walczących po stronie Aliantów (wyposażenie ich stanowiły tankietki w wersji z miotaczem ognia).

Wiki