natura
Migracja Białuch (Delphinapterus leucas)

Białucha arktyczna, białucha, wal biały (Delphinapterus leucas) – gatunek ssaka z rodziny narwalowatych (Monodontidae). Białucha ma cechę dziedziczną, przejawiającą się niezdolnością do wytwarzania ciemnego barwnika, melaniny (patrz: albinizm). Białucha ma bardzo wydatny melon (warstwa podskórnego tłuszczu na czole), który pełni ważną rolę w echolokacji. Przypuszcza się, że białuchy mają jeszcze lepsze zdolności echolokacyjne niż delfinowate.

Takson po raz pierwszy opisany naukowo przez P.S. Pallasa w 1776 roku pod nazwą Delphinus leucas. Jako miejsce typowe autor wskazał północno-wschodnią Syberię (niem. „die im Obischen Meerbusen”). Jedyny przedstawiciel rodzaju Delphinapterus – białucha, utworzonego przez B. G. de Lacépède w 1804 roku.

Charakterystyka

Długość: 4,1-5,5 m
Masa: 0,4-1,5 tony
Występowanie: wody Arktyki i subarktyczne. W Morzu Bałtyckim spotykana sporadycznie.
Pożywienie: ryby, mięczaki, zooplankton.
Rozród: ciąża trwa około 14 miesięcy, noworodek ma ok. 1,5 m długości i jest ciemny; bieleje z wiekiem (ok. 5 roku życia zwierzę jest już całkiem białe).

Wiki