transport, 1963
Corvette Stingray Split Window Coupe
Za powstanie Corvetty odpowiada Harley Earl, miłośnik samochodów sportowych. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo wpadł na pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę Corvette wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Pierwotnie Corvette produkowano w Michigan, jak również w Missouri, jednak od trzeciej generacji (C3) wytwarzane są w Bowling Green w Kentucky. Chevrolet Corvette C1 pojawił się po raz pierwszy w 1953 roku jako dwuosobowy kabriolet, a właściwie roadster. Nadwozie wykonane z tworzywa sztucznego osadzono na stalowej ramie.
Chevrolet Corvette C2 został zaprezentowany w 1962 roku. Po raz pierwszy wraz z nową generacją pojawiła się wersja: Corvette Sting Ray. Zmodyfikowano ramę, aby była lżejsza, przednie zawieszenie, ale przede wszystkim całkowicie zmieniono nadwozie, które miało przypominać wyglądem rekina. Z dwóch wersji, kabriolet i fastback coupé, to ta druga wzbudza największe zainteresowanie i jest jednocześnie jednym z najbardziej poszukiwanych modeli Corvette w historii tego modelu. Powodem jest tylna panoramiczna szyba a w zasadzie dwie szyby przedzielone środkowym słupkiem, przez który przechodzi przetłoczenie, idące wzdłuż całego samochodu, imitujące kręgosłup „bestii”. Ze względów bezpieczeństwa nakazano firmie rezygnację z tego słupka i model na rok 1964 posiada już jednolitą panoramiczną szybę bez charakterystycznego słupka. Do napędu posłużył silnik 327 V8 o mocy 365 KM. W roku 1966 zastosowano silnik 427, z serii zwanej big-block, o mocach 425–435 KM.
W ciągu 5 lat produkcji wyprodukowano 117 964 egzemplarze pojazdu.
Chevrolet Corvette C3 pojawił się w 1967 roku. W pierwszym sezonie nie był on w jakikolwiek sposób oznaczony, lecz już w 1969 powrócono do nazwy Stingray, jednak pisanej teraz razem. Podstawę stylistyczną stanowił prototyp Mako Shark II. Podstawę napędu stanowił silnik 327 V8 o mocy 350 KM. W 1970 roku w życie weszła ustawa o czystym powietrzu, narzucająca producentom ograniczenia emisji substancji szkodliwych. W ten sposób na przeszło dwadzieścia lat skończył się wyścig mocy. Następnie kryzys paliwowy spowodował obniżanie mocy w stosowanych silnikach, która spadła do 180 KM w silnikach L48 V8 w latach 1976–1979. Ponownie ze względów bezpieczeństwa w 1975 roku zakończono produkcję roadstera. W 1978 roku nastąpił pierwszy poważny facelifting. Zamiast pionowej tylnej szyby osłoniętej po bokach słupkami, pojawiła się duża panoramiczna szyba.
W ciągu 14 lat produkcji wyprodukowano 542 741 sztuk pojazdu.
Chevrolet Corvette C2 został zaprezentowany w 1962 roku. Po raz pierwszy wraz z nową generacją pojawiła się wersja: Corvette Sting Ray. Zmodyfikowano ramę, aby była lżejsza, przednie zawieszenie, ale przede wszystkim całkowicie zmieniono nadwozie, które miało przypominać wyglądem rekina. Z dwóch wersji, kabriolet i fastback coupé, to ta druga wzbudza największe zainteresowanie i jest jednocześnie jednym z najbardziej poszukiwanych modeli Corvette w historii tego modelu. Powodem jest tylna panoramiczna szyba a w zasadzie dwie szyby przedzielone środkowym słupkiem, przez który przechodzi przetłoczenie, idące wzdłuż całego samochodu, imitujące kręgosłup „bestii”. Ze względów bezpieczeństwa nakazano firmie rezygnację z tego słupka i model na rok 1964 posiada już jednolitą panoramiczną szybę bez charakterystycznego słupka. Do napędu posłużył silnik 327 V8 o mocy 365 KM. W roku 1966 zastosowano silnik 427, z serii zwanej big-block, o mocach 425–435 KM.
W ciągu 5 lat produkcji wyprodukowano 117 964 egzemplarze pojazdu.
Chevrolet Corvette C3 pojawił się w 1967 roku. W pierwszym sezonie nie był on w jakikolwiek sposób oznaczony, lecz już w 1969 powrócono do nazwy Stingray, jednak pisanej teraz razem. Podstawę stylistyczną stanowił prototyp Mako Shark II. Podstawę napędu stanowił silnik 327 V8 o mocy 350 KM. W 1970 roku w życie weszła ustawa o czystym powietrzu, narzucająca producentom ograniczenia emisji substancji szkodliwych. W ten sposób na przeszło dwadzieścia lat skończył się wyścig mocy. Następnie kryzys paliwowy spowodował obniżanie mocy w stosowanych silnikach, która spadła do 180 KM w silnikach L48 V8 w latach 1976–1979. Ponownie ze względów bezpieczeństwa w 1975 roku zakończono produkcję roadstera. W 1978 roku nastąpił pierwszy poważny facelifting. Zamiast pionowej tylnej szyby osłoniętej po bokach słupkami, pojawiła się duża panoramiczna szyba.
W ciągu 14 lat produkcji wyprodukowano 542 741 sztuk pojazdu.
