historia
Największy zasięg państwa bułgarskiego

Historia Bułgarii (681–1018) – historia pierwszego państwa bułgarskiego, istniejącego w latach 681–1018 na Półwyspie Bałkańskim, mającego stolicę najpierw w Plisce, a następnie w Presławiu. W okresie swego największego rozwoju terytorialnego na początku IX wieku zajmowało powierzchnię ok. 750 000 km² i obejmowało w całości tereny dzisiejszej Bułgarii, a częściowo również: Albanii, Czarnogóry, Grecji, Macedonii, Rumunii, Serbii, Turcji, Ukrainy i Węgier.
Powstało w wyniku najazdu Bułgarów pod wodzą Asparucha na tereny położone na południe od dolnego Dunaju (Mezja), zamieszkiwane przez słowiańskich Sklawinów i Antów. W historii pierwszego państwa bułgarskiego można wyróżnić cztery podstawowe okresy: początki, związane z organizacją podbitych terenów w VII–VIII wieku, rozwój Imperium Bułgarskiego za czasów Kruma i jego następców, apogeum potęgi imperium po przyjęciu chrześcijaństwa w 866 r. oraz stopniowy upadek po śmierci Symeona I. Przez większość okresu swego istnienia państwo to prowadziło wojny z Cesarstwem Bizantyjskim. W 1018 r. zostało podbite przez Bizancjum.
Pierwsi władcy bułgarscy nosili tytuł chana. W 913 r. Symeon I przyjął godność cara, zapoczątkowując tym samym istnienie pierwszego carstwa bułgarskiego.