technika
Co wydobywa się spod rakiety podczas wystrzeliwania jej w kosmos?

Podstawowym paliwem przy wystrzeliwaniu statków kosmicznych jest wyjątkowo łatwopalna (i wybuchowa) mieszanina wodoru (w formie ciekłej) i tlenu. Spalanie wodoru wyzwala ogromne ilości promieniowania cieplnego i świetlnego (głównie światło ultrafioletowe). W związku z tym, że tego typu światło jest praktycznie niedostrzegalne, to co widzimy podczas startu rakiety to nie jest płomień, ale para wodna, która jest produktem ubocznym spalania wodoru. Choć wodór jest najlżejszym (o liczbie atomowej 1) i najbardziej pospolitym pierwiastkiem we wszechświecie to rzadko występuje w czystej postaci, najczęściej łączy się z innymi pierwiastkami - ogromne ilości wodoru znajdują się w skałach, złożach gazu ziemnego, gazach wulkanicznych, wodzie, w powietrzu znajduje się w śladowych ilościach. Produkcja przemysłowa wodoru odbywa się głównie metodą reformingu parowego gazu ziemnego, rzadziej zaś przy użyciu bardziej energochłonnych metod, takich jak elektroliza wody.