historia, 1899
Brytyjscy żołnierze podczas walk z oddziałami burskimi (obecne RPA).

Druga wojna burska – wojna toczona pomiędzy burskimi republikami Transwalu i Oranii a imperium brytyjskim w latach 1899-1902. Burowie byli to potomkowie głównie holenderskich, ale także niemieckich, belgijskich i francuskich protestantów którzy osiedlali się w Afryce Południowej, w XVII i XVIII wieku. Konflikt zakończył się klęską Burów. Był to największy konflikt w którym udział brali Brytyjczycy od zakończenia wojen napoleońskich aż do I wojny światowej. Nie bez powodu, teren ten obfitował w surowce mineralne: złoto, diamenty, cynk, ołów, chrom, mangan i węgiel kamienny. Duża samodzielność i ruchliwość burskich komand popchnęły Brytyjczyków do drastycznych kroków. Zaczęto tworzyć obozy koncentracyjne, w których umieszczano burską ludność cywilną. W wyniku niedożywienia, złych warunków sanitarnych oraz chorób zmarło tam trzydzieści tysięcy kobiet i dzieci. Prowadzono także akcję palenia farm wspierających partyzantów. Burów schwytanych w brytyjskich mundurach rozstrzeliwano na miejscu. Teren obu republik przegrodzono drutem kolczastym i systemem licznych blokhauzów – ufortyfikowanych budynków wznoszonych w celu ochrony linii kolejowych i dróg zaopatrzeniowych przed atakami partyzantów. Represje te spowodowały, że wielu Burów powróciło do czynnej walki z Brytyjczykami. Brytyjskie obozy były wzorem dla największej sieci obozów na świecie sowieckiego "Gułagu" i potem niemieckiej sieci obozów koncentracyjnych.