psychologia
Dlaczego zapominamy to co działo się w pierwszych dwóch latach naszego życia?

Dzieje się to za sprawą tzw. amnezji dziecięcej i ma związek z zastąpieniem starych neuronów - nowymi. W przypadku starszych ludzi zachodzi proces neurogenezy, czyli nowe neurony nie zastępują starych. Mózg dzieci od trzeciego roku życia zaczyna rozwijać się w niesamowitym tempie, nie tylko przybywa neuronów, ale przede wszystkich synaps (połączeń między nimi), rośnie więc znacząco objętość. Niektóre drogi, po których przemieszczają się impulsy nerwowe zanikają natomiast niektóre się utrwalają, dzieci szybko się uczą, ale i szybko zapominają. W dziecięcym mózgu hipokamp (odpowiada m.in. za pamięć epizodyczną) rozwija się później niż ciało migdałowe (odpowiada m.in. za pamięć emocjonalną). To co wzbudza emocje ma więc większe szanse zapamiętania, natomiast nierozwinięta w pełni pamięć krótkotrwała nie pozwala na łatwe zapamiętywanie wszystkiego co się dzieje. Wraz ze wzrostem hipokampu pojawiają się nowe neurony, które stopniowo zastępują starsze wspomnienia, ale umożliwiają zapamiętywanie nowych. Najwcześniejsze wspomnienia z dzieciństwa zaczynają zanikać w mózgach siedmiolatków