wojna
Czy Żydzi we wrześniu 1939 roku witali Niemców z radością?
Nie wszyscy, ale pewna część Żydów witała Niemców z radością i demonstrowała to nawet publicznie. Nie było to jednak tak masowe zjawisko, tak jak miało to miejsce w przypadku powitania drugiego polskiego okupanta - Rosjan. W obu przypadkach Żydzi niestety bardzo chętnie kolaborowali przeciwko Polakom, najbardziej intensywnie z Rosjanami. Żydzi szydzili z Polaków, profanowali polskie godło państwowe i flagi, niestety wydarzenia te miały charakter masowy i pojawiają się w niemal wszystkich relacjach Polaków, którzy byli na wschodzie kraju, czyli tam gdzie wkraczali Rosjanie. Podobnie było z Ukraińcami, którzy jednak swoje nadzieje wiązali z Niemcami, co okazało się mrzonką.
Żydzi stawiali bramy powitalne wkraczającym we wrześniu 1939 r. Niemcom w Pabianicach, Łodzi, Białymstoku, Krakowie. Do kolaboracji doszło również w Lubolmu, poleskim Kobryniu Niemcy uzbroili żydowskich komunistów, którzy przeprowadzili ataki dywersyjne na polskich żołnierzy. Nad miastem pojawiły się dwie flagi: nazistowska swastyka i sowiecka gwiazda. W Brześciu nad Bugiem doszło do wielkiej wojskowej porady rosyjsko-niemieckiej, gdzie nazistowski generał Guderian pozdrawiał sowieckiego generała (kombrig), Siemiona Kriwoszeina, Żyda, który salutował niemieckiej swastyce.
W Zarębach Kościelnych (kilkanaście kilometrów od Treblinki) na czele witających gmin żydowskich stał rabin w odświętnym stroju. W Przemyślu Żydzi i Ukraińcy wybudowali "łuk triumfalny" dla Niemców i ograbili polskie budynki wojskowe. W Międzyrzecu Podlaskim również Żydzi witali Niemców, stało się to tuż po wycofaniu się Rosjan, na których miejsce weszli Niemcy. Nie ma żadnych wiarygodnych dowodów na to, aby polscy żołnierze zaangażowali się w zabijanie Żydów, nawet kiedy Żydzi do nich strzelali, co miało miejsce w miejscowościach północno-wschodniej Polski. Zorganizowane bojówki prosowieckich Żydów i Białorusinów zaatakowały polskich żołnierzy, policjantów, administrację miało to miejsce na pewno w Jeziorach, Ostryniu, Wiercieliszkach, Wielkich Brzostowicach, Dubnie, Wołpi, Indurze, Sopoćkinie, Łunnie, Zelwie, Wołkowysku, Zdzięciołach, Dereczynie, Byteniu, Motoli, Janowie Poleskim, Antopolu, Drohiczynie, Horododecu oraz Łuninie.
4 IX 1939r. w Mławie. Z dzienników wojennych "Wehrmachtu": "Miasto płonęło w wielu miejscach, ani śladu wroga. W uliczkach roiło się od Żydów, którzy pozdrawiali nasze wojska słowami "Chail Chitler" i plądrowali domy" (pisownia oryginalna).
W Grodnie uzbrojeni Żydzi tuż przed wkroczeniem Rosjan zaczęli strzelać i rzucać granatami w Polaków. Kiedy przybyli Rosjanie jako żywe tarcze wykorzystywali polskie dzieci, wśród nich był 13-letni Tadzio Jasiński, który był przywiązany do sowieckiego czołgu. Żydzi brali udział w wyłapywaniu polskich żołnierzy, policjantów, a nawet harcerzy. Bandy żydowskie przy pomocy Rosjan przemieszczały miasto i niekiedy zabijali Polaków na miejscu. Podpalano domy Polaków, a obrońców przyczepiana do czołgów i ciągnięto, a potem w dołach śmierci dobijano. Po spacyfikowaniu ludności Grodna żydowscy wywiadowcy rozpoczęli polowanie na Polaków w okolicach miasta. Co ciekawe Rosjanie przedstawiali w propagandzie obronę Grodna jako antyżydowski "pogrom".
Żydzi mieli nadzieję, że Niemcy i Rosjanie pozwolą im na stworzenie własnej rozległej autonomii, co się de facto im udało, bo getta były częścią tego planu. Ogólnie Żydzi bardzo wysoko cenili Niemców. Przypomnijmy, że holokaust Polaków rozpoczął się natychmiast po wkroczeniu Niemców i Rosjan, natomiast żydowski rozpoczął się właściwie dopiero od 1941 roku, a na ziemiach polskich od 1942 roku.
W Kopyczańcu w okolicach Tarnopola Polacy byli przekonani, że Rosjanie wkraczają na pomoc, ale szybko zorientowali się, że to agresja. Polacy naiwnie udekorowali miasto polskimi flagami i sowieckimi hasłami i pomocy w walce ze wspólnym nazistowskim wrogiem. Szybko jednak mieszkańcy zorientowali się, że to nie pomoc, ala agresja i natychmiast przestali wiwatować.
Źródła: prof. Krzysztof Jasiewicz, wykłady dr Kurek Ewa, Chodakiewicz M.J. "Złote serca czy złote żniwa?", str.212, 289, 294-299, 309-310
Żydzi stawiali bramy powitalne wkraczającym we wrześniu 1939 r. Niemcom w Pabianicach, Łodzi, Białymstoku, Krakowie. Do kolaboracji doszło również w Lubolmu, poleskim Kobryniu Niemcy uzbroili żydowskich komunistów, którzy przeprowadzili ataki dywersyjne na polskich żołnierzy. Nad miastem pojawiły się dwie flagi: nazistowska swastyka i sowiecka gwiazda. W Brześciu nad Bugiem doszło do wielkiej wojskowej porady rosyjsko-niemieckiej, gdzie nazistowski generał Guderian pozdrawiał sowieckiego generała (kombrig), Siemiona Kriwoszeina, Żyda, który salutował niemieckiej swastyce.
W Zarębach Kościelnych (kilkanaście kilometrów od Treblinki) na czele witających gmin żydowskich stał rabin w odświętnym stroju. W Przemyślu Żydzi i Ukraińcy wybudowali "łuk triumfalny" dla Niemców i ograbili polskie budynki wojskowe. W Międzyrzecu Podlaskim również Żydzi witali Niemców, stało się to tuż po wycofaniu się Rosjan, na których miejsce weszli Niemcy. Nie ma żadnych wiarygodnych dowodów na to, aby polscy żołnierze zaangażowali się w zabijanie Żydów, nawet kiedy Żydzi do nich strzelali, co miało miejsce w miejscowościach północno-wschodniej Polski. Zorganizowane bojówki prosowieckich Żydów i Białorusinów zaatakowały polskich żołnierzy, policjantów, administrację miało to miejsce na pewno w Jeziorach, Ostryniu, Wiercieliszkach, Wielkich Brzostowicach, Dubnie, Wołpi, Indurze, Sopoćkinie, Łunnie, Zelwie, Wołkowysku, Zdzięciołach, Dereczynie, Byteniu, Motoli, Janowie Poleskim, Antopolu, Drohiczynie, Horododecu oraz Łuninie.
4 IX 1939r. w Mławie. Z dzienników wojennych "Wehrmachtu": "Miasto płonęło w wielu miejscach, ani śladu wroga. W uliczkach roiło się od Żydów, którzy pozdrawiali nasze wojska słowami "Chail Chitler" i plądrowali domy" (pisownia oryginalna).
W Grodnie uzbrojeni Żydzi tuż przed wkroczeniem Rosjan zaczęli strzelać i rzucać granatami w Polaków. Kiedy przybyli Rosjanie jako żywe tarcze wykorzystywali polskie dzieci, wśród nich był 13-letni Tadzio Jasiński, który był przywiązany do sowieckiego czołgu. Żydzi brali udział w wyłapywaniu polskich żołnierzy, policjantów, a nawet harcerzy. Bandy żydowskie przy pomocy Rosjan przemieszczały miasto i niekiedy zabijali Polaków na miejscu. Podpalano domy Polaków, a obrońców przyczepiana do czołgów i ciągnięto, a potem w dołach śmierci dobijano. Po spacyfikowaniu ludności Grodna żydowscy wywiadowcy rozpoczęli polowanie na Polaków w okolicach miasta. Co ciekawe Rosjanie przedstawiali w propagandzie obronę Grodna jako antyżydowski "pogrom".
Żydzi mieli nadzieję, że Niemcy i Rosjanie pozwolą im na stworzenie własnej rozległej autonomii, co się de facto im udało, bo getta były częścią tego planu. Ogólnie Żydzi bardzo wysoko cenili Niemców. Przypomnijmy, że holokaust Polaków rozpoczął się natychmiast po wkroczeniu Niemców i Rosjan, natomiast żydowski rozpoczął się właściwie dopiero od 1941 roku, a na ziemiach polskich od 1942 roku.
W Kopyczańcu w okolicach Tarnopola Polacy byli przekonani, że Rosjanie wkraczają na pomoc, ale szybko zorientowali się, że to agresja. Polacy naiwnie udekorowali miasto polskimi flagami i sowieckimi hasłami i pomocy w walce ze wspólnym nazistowskim wrogiem. Szybko jednak mieszkańcy zorientowali się, że to nie pomoc, ala agresja i natychmiast przestali wiwatować.
Źródła: prof. Krzysztof Jasiewicz, wykłady dr Kurek Ewa, Chodakiewicz M.J. "Złote serca czy złote żniwa?", str.212, 289, 294-299, 309-310
