zwierzęta
Wymarły argentavis magnificens - największy znany nauce ptak latający jaki kiedykolwiek żył na Ziemi na tle człowieka
Argentavis magnificens („ogromny ptak z Argentyny”) – wymarły gatunek znany z trzech stanowisk późnego miocenu, z centralnej i północno-zachodniej Argentyny (Ameryka Południowa). Największy znany nauce ptak latający jaki kiedykolwiek żył na Ziemi (większą rozpiętość skrzydeł mógł osiągać Pelagornis sandersi). Do tej samej rodziny należały inne wielkie ptaki drapieżne, takie jak podobny do niego, młodszy teratornis.
Zamieszkiwał rozległe równiny dzisiejszej Argentyny, tzw. pampasy oraz podnóża argentyńskich Andów w późnym miocenie (8-6 mln lat temu). Podobnie jak dzisiejsze kondory był drapieżnikiem polującym w ciągu dnia.
Prawdopodobnie korzystał z termicznych prądów wznoszących w Andach, ponieważ rozmiary i budowa jego skrzydeł sugerują, że był świetnym szybownikiem. Powietrze wypychane w górę przez wiatry trafiające na strome zbocza Andów oraz unoszące się nad trawiastą pampą zapewniało wielkiemu ptakowi znakomite warunki wznoszenia.
Charakterystyka
Rozpiętość skrzydeł: 5,5–7 m
Powierzchnia skrzydeł: 8.11m2
Długość tułowia: 1,26 m
Wysokość: 1,5–2 m
Waga: 70–72 kg
Dla porównania największą rozpiętość skrzydeł wśród współcześnie żyjących ptaków – 3,5 m – osiąga albatros wędrowny. A. magnificens był ptakiem latającym. Dobrym przykładem do porównania jest także kondor wielki, który, choć nie jest spokrewniony z Argentavis, wykorzystuje tę samą technikę lotu. Ptak ten jest jednym z największych ptaków latających współcześnie, osiąga rozpiętość skrzydeł ok. 3,2 m i waży do 15 kg.
Największymi latającymi zwierzętami były pterozaury, wymarłe gady spokrewnione z dinozaurami. W 1971 w Teksasie odkryto kecalkoatla, którego rozpiętość skrzydeł ocenia się na 10-11 m. Wcześniej, za największego pterozaura uważano pteranodona. Osobniki tego gatunku osiągały 6 metrów rozpiętości skrzydeł.
Waga dzisiejszych ptaków latających nie przekracza 20 kg (do najcięższych należą europejski drop i afrykański drop olbrzymi). Żuraw indyjski jest najwyższym współczesnym ptakiem latającym. Gdy stanie jest prawie tak wysoki jak Argentavis dzięki swoim długim nogom.
Wiki
Zamieszkiwał rozległe równiny dzisiejszej Argentyny, tzw. pampasy oraz podnóża argentyńskich Andów w późnym miocenie (8-6 mln lat temu). Podobnie jak dzisiejsze kondory był drapieżnikiem polującym w ciągu dnia.
Prawdopodobnie korzystał z termicznych prądów wznoszących w Andach, ponieważ rozmiary i budowa jego skrzydeł sugerują, że był świetnym szybownikiem. Powietrze wypychane w górę przez wiatry trafiające na strome zbocza Andów oraz unoszące się nad trawiastą pampą zapewniało wielkiemu ptakowi znakomite warunki wznoszenia.
Charakterystyka
Rozpiętość skrzydeł: 5,5–7 m
Powierzchnia skrzydeł: 8.11m2
Długość tułowia: 1,26 m
Wysokość: 1,5–2 m
Waga: 70–72 kg
Dla porównania największą rozpiętość skrzydeł wśród współcześnie żyjących ptaków – 3,5 m – osiąga albatros wędrowny. A. magnificens był ptakiem latającym. Dobrym przykładem do porównania jest także kondor wielki, który, choć nie jest spokrewniony z Argentavis, wykorzystuje tę samą technikę lotu. Ptak ten jest jednym z największych ptaków latających współcześnie, osiąga rozpiętość skrzydeł ok. 3,2 m i waży do 15 kg.
Największymi latającymi zwierzętami były pterozaury, wymarłe gady spokrewnione z dinozaurami. W 1971 w Teksasie odkryto kecalkoatla, którego rozpiętość skrzydeł ocenia się na 10-11 m. Wcześniej, za największego pterozaura uważano pteranodona. Osobniki tego gatunku osiągały 6 metrów rozpiętości skrzydeł.
Waga dzisiejszych ptaków latających nie przekracza 20 kg (do najcięższych należą europejski drop i afrykański drop olbrzymi). Żuraw indyjski jest najwyższym współczesnym ptakiem latającym. Gdy stanie jest prawie tak wysoki jak Argentavis dzięki swoim długim nogom.
Wiki
