historia
Imperium Seleucydów w 281 roku p.n.e.

Seleucydzi lub też Seleukidzi – dynastia hellenistyczna założona przez Seleukosa, z ośrodkiem początkowo w Babilonii, a od początku III w. p.n.e. Syrii, panująca w latach 312 - 63 p.n.e.

Seleukos był jednym z dowódców Aleksandra Wielkiego. W wyniku wojen diadochów został władcą wielonarodowego, ogromnego imperium rozciągającego się od Azji Mniejszej na zachodzie do granic Indii na wschodzie. Już w III wieku p.n.e. w państwie pojawiły się tendencje separatystyczne, które skutkowały stopniowym zmniejszaniem się jego terytorium. Jego wschodnie tereny zostały przejęte przez Królestwo Greko-Baktryjskie i Królestwo Partów, tak że po 129 p.n.e. terytorium rządzone przez Seleucydów zostało ograniczone do Syrii. Dynastia przetrwała do roku 63 p.n.e., kiedy Pompejusz przyłączył jej pozostałe terytoria do Rzymu.

Wiki