wojna
Fritz ter Meer, niemiecki naukowiec, przedsiębiorca i zbrodniarz wojenny, 1956-1964 – członek zarządu Bayer i Commerzbank

Fritz ter Meer (spotykana pisownia nazwiska: Termeer, TerMeer) (ur. 4 lipca 1884 w Uerdingen, zm. 27 października 1967 w Leverkusen) – niemiecki naukowiec, przedsiębiorca i zbrodniarz wojenny.

Podczas II wojny światowej pracował dla koncernu farmaceutycznego (IG Farben) w Niemczech, testując nowe preparaty na więźniach w obozach Auschwitz-Birkenau.

W 1939 roku w październiku wraz z prof. Ottonem Ambrosem jako członkowie rady technicznej I.G. oraz z dr. Heinrichem Hörleinem[1] dyrektorem zakładu Bayer w Elberfeld zostali wezwani do Wojskowego Urzędu Uzbrojenia w celu omówienia produkcji gazów trujących, m.in. próby z iperytem. Wehrmacht reprezentowali pułkownik Schmidt wydział obrony przeciwgazowej, Zahn radca ministerialny w Urzędzie Uzbrojenia, szef wydziału produkcji materiałów wybuchowych oraz Hans Jürgen von der Linde.

Został skazany w Norymberdze na 7 lat, wyszedł po 2 latach, dzięki Rockefellerom i zaraz potem został prezesem firmy Bayer.
Członek zarządu IG Farben Komitetu Wykonawczego 1926-1945, członek komisji roboczych i komitetów technicznych, kierownik sekcji II.
1943 – Główny Pełnomocnik Niemieckiej Rzeszy we Włoszech odpowiedzialny za zbrojenia i produkcję militarną, zbudowanie fabryki IG Farben w obozie Auschwitz i testy na więźniach.
1948 – uznany za winnego „grabieży” i „zniewolenia” i skazany na siedem lat aresztu. Został zwolniony w 1950 r.
1956-1964 – prezes zarządu Bayer, przewodniczący rady nadzorczej Th. Goldschmidt AG, zastępca przewodniczącego rady nadzorczej Commerzbank-Bankverein AG, członek zarządu w Waggonfabrik Uerdingen, Duesseldorfer Waggonfabrik AG, Bankverein Westdeutschland AG oraz Zjednoczonych Przedsiębiorstw Przemysłowych AG (VIAG).

Wiki