natura
Czaszka drapieżnej ryby- mureny (Muraenidae)
Murenowate, mureny (Muraenidae) – szeroko rozprzestrzeniona rodzina dużych, drapieżnych ryb promieniopłetwych, jedna z najliczniejszych wśród węgorzokształtnych (Anguilliformes) – obejmuje około 200 gatunków. Prowadzą skryty, głównie nocny tryb życia.
Gatunki z tej rodziny występują bardzo licznie na obrzeżach raf i wśród przybrzeżnych skał lagun w wodach tropikalnych i subtropikalnych. Można je spotkać na głębokościach od 1 do 60 m – od wybrzeży po krawędź szelfu.
Bezłuskie, wydłużone, bocznie ścieśnione ciało, często intensywnie ubarwione – od jednolicie zielonego lub brązowego po jaskrawe, z różnorodnymi deseniami. Brak płetw brzusznych, płetwy piersiowe występują w zalążkowej formie jedynie w stadium larwalnym, u dorosłych osobników zanikają całkowicie. Mały otwór skrzelowy położony jest z boku głowy. Płetwa grzbietowa rozpoczyna się na wysokości szczelin skrzelowych, łączy się w ciągły fałd z płetwą ogonową, a ta z odbytową. Duży otwór gębowy z licznymi zębami. Zęby mocne, ostre, hakowate, w rodzaju Echidna stępione, przystosowane do miażdżenia skorup mięczaków lub pancerzy jeżowców. Mureny mają dobrze rozwinięty zmysł węchu. Ich nozdrza ciągną się od czubka głowy po oczy. Długość nozdrzy mureny smoczej jest zbliżona do długości jej głowy. W mięśniach muren mogą gromadzić się ciguatoksyny, również skóra niektórych gatunków zawiera związki toksyczne. Typowa długość ciała muren wynosi około 1–1,5 m, największe gatunki (Strophidon sathete i Gymnothorax javanicus) osiągają 3–4 m długości całkowitej.
Mureny stanowią dużą i ważną ekologicznie grupę w środowisku związanym z rafami. Zamieszkują nory i szczeliny skalne. Większość gatunków jest aktywna w nocy, w ciągu dnia pozostając w ukryciu. Żywią się głównie rybami i skorupiakami. Biologia rozrodu nie została dostatecznie poznana z powodu trudności w przypisaniu leptocefali do poszczególnych gatunków.
Niektóre gatunki murenowatych są poławiane dla smacznego mięsa, choć w rejonach tropikalnych zjedzenie mięsa skażonego ciguatoksynami może wywołać chorobę zwaną ciguatera.
Mureny ukryte w ciągu dnia w szczelinach skalnych, zwłaszcza większe osobniki stanowią zagrożenie dla osób kąpiących się i nurkujących, ze względu na możliwość dotkliwego ugryzienia. Dawniej uważano, że zęby muren są połączone z gruczołami jadowymi, jednak te doniesienia nie zostały potwierdzone.
Wiki
Gatunki z tej rodziny występują bardzo licznie na obrzeżach raf i wśród przybrzeżnych skał lagun w wodach tropikalnych i subtropikalnych. Można je spotkać na głębokościach od 1 do 60 m – od wybrzeży po krawędź szelfu.
Bezłuskie, wydłużone, bocznie ścieśnione ciało, często intensywnie ubarwione – od jednolicie zielonego lub brązowego po jaskrawe, z różnorodnymi deseniami. Brak płetw brzusznych, płetwy piersiowe występują w zalążkowej formie jedynie w stadium larwalnym, u dorosłych osobników zanikają całkowicie. Mały otwór skrzelowy położony jest z boku głowy. Płetwa grzbietowa rozpoczyna się na wysokości szczelin skrzelowych, łączy się w ciągły fałd z płetwą ogonową, a ta z odbytową. Duży otwór gębowy z licznymi zębami. Zęby mocne, ostre, hakowate, w rodzaju Echidna stępione, przystosowane do miażdżenia skorup mięczaków lub pancerzy jeżowców. Mureny mają dobrze rozwinięty zmysł węchu. Ich nozdrza ciągną się od czubka głowy po oczy. Długość nozdrzy mureny smoczej jest zbliżona do długości jej głowy. W mięśniach muren mogą gromadzić się ciguatoksyny, również skóra niektórych gatunków zawiera związki toksyczne. Typowa długość ciała muren wynosi około 1–1,5 m, największe gatunki (Strophidon sathete i Gymnothorax javanicus) osiągają 3–4 m długości całkowitej.
Mureny stanowią dużą i ważną ekologicznie grupę w środowisku związanym z rafami. Zamieszkują nory i szczeliny skalne. Większość gatunków jest aktywna w nocy, w ciągu dnia pozostając w ukryciu. Żywią się głównie rybami i skorupiakami. Biologia rozrodu nie została dostatecznie poznana z powodu trudności w przypisaniu leptocefali do poszczególnych gatunków.
Niektóre gatunki murenowatych są poławiane dla smacznego mięsa, choć w rejonach tropikalnych zjedzenie mięsa skażonego ciguatoksynami może wywołać chorobę zwaną ciguatera.
Mureny ukryte w ciągu dnia w szczelinach skalnych, zwłaszcza większe osobniki stanowią zagrożenie dla osób kąpiących się i nurkujących, ze względu na możliwość dotkliwego ugryzienia. Dawniej uważano, że zęby muren są połączone z gruczołami jadowymi, jednak te doniesienia nie zostały potwierdzone.
Wiki
