logo

militaria, 1899
Kartaczownica Gatlinga podczas obrony Konsulatu Brytyjskiego, Samoa, 1899

Kartaczownica Gatlinga podczas obrony Konsulatu Brytyjskiego, Samoa, 1899
Kartaczownica Gatlinga – jeden z prekursorów karabinu maszynowego. W odróżnieniu od poprzednich kartaczownic, wielolufowy karabin Gatlinga zapewniał dużą szybkostrzelność i łatwość ponownego ładowania. Z technicznego punktu widzenia ta konstrukcja nie jest karabinem maszynowym, gdyż ogień z niej prowadzony jest ręcznie, a nie automatycznie. Skonstruowany został w roku 1861 przez Richarda Gatlinga, wypierając wcześniejszą kartaczownicę Agera.

Zasadnicza idea broni była znana już w XVIII wieku – kilkanaście umieszczonych obok siebie luf, odpalanych kolejno, miało zapewnić prowadzenie nieprzerwanego ognia. Na przeszkodzie w realizacji tego pomysłu stały jednak brak odpowiednich nabojów i ograniczenia technologiczne, których pokonanie możliwe było dopiero w drugiej połowie XIX wieku.

Gatling wykorzystał pojawienie się nabojów zespolonych z metalową łuską i opracował nowatorski system odpalania ładunków z poszczególnych luf, połączony z ruchem samych luf, podajnika i zamka. Dzięki temu jego broń miała teoretyczną szybkostrzelność około 1200 strzałów na minutę, a szybkostrzelność praktyczna dochodziła do 200 strzałów na minutę[1]. Obsługę karabinu stanowiło 4 żołnierzy.

Lufy, podajnik i cylinder blokujący były oddzielnymi częściami zamontowanymi na łożu. Tylne części luf, każda z osobnym zamkiem, oraz mechanizm spustowy mieściły się w cylindrze. Obrót korby powodował obrót luf, a naboje umieszczone w zasobniku wsuwały się pod swym ciężarem do podajnika. Odpowiedni mechanizm powodował wsuwanie naboju do lufy, ryglowanie jej osobnym zamkiem i strzał, a następnie wyrzucenie łuski z lufy. Podczas jednego obrotu korby każda lufa oddawała jeden strzał.

Wraz z wynalezieniem metody wyciągania łuski z lufy za pomocą odrzutu zamka, a następnie wykorzystania energii gazów prochowych, system Gatlinga stał się przestarzały. Miejsce karabinów wielolufowych zajęły karabiny systemu Maxima.

Idea broni wielolufowej odżyła w latach pięćdziesiątych XX wieku w szybkostrzelnych działkach i karabinach lotniczych oraz systemach antyrakietowych stosowanych na okrętach wojennych. Zespół luf obracany jest obecnie silnikiem elektrycznym – dzięki temu sześciolufowe działko M61 Vulcan kalibru 20 mm osiąga szybkostrzelność 6000 strzałów na minutę i jest używany do dziś w United States Air Force.

W 1875 rosyjski konstruktor broni artyleryjskiej polskiego pochodzenia Władimir Baranowski opracował nowy model kartaczownicy Gatlinga, ze zwiększoną szybkostrzelnością.

Wiki
Popularne pytania
Który ze spożywanych przez ludzi owoców jest najbardziej radioaktywny?
Czy palenie papierosów może być zdecydowanie mniej szkodliwe?
Jak powstaje ropa?
Z jaką prędkością porusza się stacja kosmiczna ISS?
Co lubi chomik?
Jakiego koloru talerz ma wpływ na zmniejszenie konsumpcji?
Jak nazywałby się Hitler, gdyby jego ojciec w 1877 roku nie zmienił nazwiska?
Czego Duńczyk nie może powiedzieć swojej żonie?
Przewodnikiem końskiego stada jest ogier czy klacz?
W jakim miesiącu rodzi się najwięcej seryjnych morderców?
Jak drzewa pompują wodę do góry?
Komu strażnicy gminni mogą wystawić mandat?
Co zrobić, aby pies zachował porządek wokół miski?
Co znajduje się na zdjęciu?