militaria, 1944
Niemieckie działo pancerne z okresu II wojny uzbrojone w moździerz rakietowy 38cm, 1944
Tiger-Mörser, 38cm RW61 auf Sturm (panzer) mörser Tiger, także Sturmmörser Tiger, bardziej znany jako Sturmtiger lub Sturmpanzer VI – niemieckie działo pancerne z okresu II wojny światowej zbudowane na podwoziu czołgu Panzerkampfwagen VI Tiger, uzbrojone w specjalny moździerz rakietowy 38cm SturmMörser RW61 L/5.4. Zaprojektowany został jako pojazd wsparcia piechoty w czasie walk ulicznych. Zbudowano zaledwie 18 pojazdów tego typu, wszystkie z nich powstały jako modyfikacja uszkodzonych w boju Tigerów.
Sturmtigery powstały jako broń piechoty do użycia w walkach ulicznych lub przy atakach na grubo opancerzone schrony bojowe, ale w czasie kiedy weszły one do służby sytuacja na froncie zmieniła się bardzo niekorzystnie z punktu widzenia Niemców, z wojskami Wehrmachtu znajdującymi się niemalże wyłącznie w obronie.
Nowe pojazdy zostały sformowane w trzy kompanie Sturmtiger: Panzer Sturmmörser Kompanien (PzStuMrKp) 1000, 1001 i 1002. Oryginalnie miały być wyposażone w 14 pojazdów, ale liczba ta została zredukowana do czterech w każdej kompanii, podzielonej na dwa plutony.
PzStuMrKp 1000 została powołana 13 sierpnia 1944 i wzięła udział w walkach powstania warszawskiego – był to jedyny znany przypadek zastosowania tych pojazdów do ich oryginalnej roli. PzStuMrKp 1001 i 1002 zostały powołane we wrześniu i październiku. PzStuMrKp 1000 i 1001 wzięły udział w czasie walk w Ardenach.
Po tej ofensywie, wszystkie Sturmtigery zostały użyte do obrony Niemiec wyłącznie na froncie wschodnim. Okazały się świetną bronią defensywną, bardzo trudną do zniszczenia – aby je unieszkodliwić potrzebny był zazwyczaj atak lotniczy lub bardzo ciężkie bombardowanie artyleryjskie. Tylko kilka Sturmtigerów zostało zniszczonych bezpośrednio przez nieprzyjaciela, większość z nich została porzucona przez załogi po awariach mechanicznych lub po skończeniu się paliwa.
Dwa pojazdy tego typu przetrwały II wojnę światową, jeden znajduje się w muzeum czołgów w Kubince, a drugi w Deutsches Panzermuseum w Niemczech.
Wiki
Sturmtigery powstały jako broń piechoty do użycia w walkach ulicznych lub przy atakach na grubo opancerzone schrony bojowe, ale w czasie kiedy weszły one do służby sytuacja na froncie zmieniła się bardzo niekorzystnie z punktu widzenia Niemców, z wojskami Wehrmachtu znajdującymi się niemalże wyłącznie w obronie.
Nowe pojazdy zostały sformowane w trzy kompanie Sturmtiger: Panzer Sturmmörser Kompanien (PzStuMrKp) 1000, 1001 i 1002. Oryginalnie miały być wyposażone w 14 pojazdów, ale liczba ta została zredukowana do czterech w każdej kompanii, podzielonej na dwa plutony.
PzStuMrKp 1000 została powołana 13 sierpnia 1944 i wzięła udział w walkach powstania warszawskiego – był to jedyny znany przypadek zastosowania tych pojazdów do ich oryginalnej roli. PzStuMrKp 1001 i 1002 zostały powołane we wrześniu i październiku. PzStuMrKp 1000 i 1001 wzięły udział w czasie walk w Ardenach.
Po tej ofensywie, wszystkie Sturmtigery zostały użyte do obrony Niemiec wyłącznie na froncie wschodnim. Okazały się świetną bronią defensywną, bardzo trudną do zniszczenia – aby je unieszkodliwić potrzebny był zazwyczaj atak lotniczy lub bardzo ciężkie bombardowanie artyleryjskie. Tylko kilka Sturmtigerów zostało zniszczonych bezpośrednio przez nieprzyjaciela, większość z nich została porzucona przez załogi po awariach mechanicznych lub po skończeniu się paliwa.
Dwa pojazdy tego typu przetrwały II wojnę światową, jeden znajduje się w muzeum czołgów w Kubince, a drugi w Deutsches Panzermuseum w Niemczech.
Wiki
