znani-ludzie, 1945
Ciała m.in. Mussoliniego i jego kochanki Clary Petacci wiszą na stacji benzynowej w Mediolanie, 1945
Mussolini zakończyły swój żywot 28 kwietnia 1945 roku w miejscowości Giulino di Mezzegra, kiedy to on i jego ostatni zwolennicy zostali bez sądy zamordowani przez sponsorowanych przez Moskwę komunistów. Nie należy się jednak dziwić, ZSRR chciał mieć jak najsilniejszą reprezentację agenturalną po lewej stronie włoskiej sceny politycznej, a Mussolini był przeszkodą do realizacji tych planów.
Wraz z Mussolinim została zamordowana jego narzeczona Clara Petacci, podobno na jej życzenie. Komuniści wszystkich schwytanych z Duce Włochów wymordowali, zwłoki Duce i jego narzeczonej zostały przewiezione do Mediolanu i powieszone do góry nogami na stacji benzynowej. Zapewne Mussolini zasłużył na stryczek, jednak to jak zginął przypomina najgorsze bolszewickie metody. Należy pamiętać, że kilkanaście lat wcześniej całą carską rodzinę, dzieci, kobiety, Lenin kazał bez cienia wyrzutów sumienia … wymordować. Trudno powiedzieć, czy mord wykonano na polityczne zamówienie Moskwy, w końcu zadaniem agentów sowieckich w całej Europie była likwidacja konkurentów po lewej stronie sceny politycznej, a konkurentami do władzy byli oczywiście towarzysze z partii socjalistycznych, w tym oczywiście towarzysze z partii faszystowskiej. Zapewne wielu działaczy socjalistycznych we Włoszech było agentami, ale najwyraźniej bolszewicy nie mieli co do nich pewności. Podobnie zresztą było w Polsce, czy podczas wojny domowej w Hiszpanii, gdzie Sowieci rozpoczęli krwawą czystkę wśród samych Republikanów, usuwając tych potencjalnie groźnych czerwonych działaczy.
Włosi do dzisiaj pamiętają socjalistyczną rewolucję Mussoliniego i co niektórzy z rozrzewnieniem wspominają włoskie życie na kredyt. W miejscu rozstrzelania Duce stoi okazały krzyż, a pod nim zawsze świeże kwiaty. Wielu polityków do dzisiaj mylnie sądzi, że faszystowska dyktatura Mussoliniego miała charakter skrajnie prawicy, co jest oczywistą nieprawdą. Faszyzm Mussoliniego miał korzenie i podstawy państwa opiekuńczego, socjalistycznego zgodnie z kluczowym hasłem socjalistycznej dyktatury "wszystko w Państwie, nic poza Państwem, nic przeciwko Państwu", tak jak w prawie całej historii III RP etatyzm szedł pod rękę z korporacjonizmem. W końcu ostatni rząd, w którym Duce zakończył swoją karierę polityczną był rządem skrajnie lewicowej Włoskiej Republiki Socjalnej (Republika Salo) i nie bez powodu zginął z rąk agentury ZSRR, dla której był konkurentem na lewej stronie włoskiej sceny politycznej. Do dzisiaj lewica nie przyznaje się zarówno do Mussoliniego, jak i do Hitlera, a przecież jeden i drugi dyktator nie miał z prawicą czy konserwatyzmem nic wspólnego.
Wraz z Mussolinim została zamordowana jego narzeczona Clara Petacci, podobno na jej życzenie. Komuniści wszystkich schwytanych z Duce Włochów wymordowali, zwłoki Duce i jego narzeczonej zostały przewiezione do Mediolanu i powieszone do góry nogami na stacji benzynowej. Zapewne Mussolini zasłużył na stryczek, jednak to jak zginął przypomina najgorsze bolszewickie metody. Należy pamiętać, że kilkanaście lat wcześniej całą carską rodzinę, dzieci, kobiety, Lenin kazał bez cienia wyrzutów sumienia … wymordować. Trudno powiedzieć, czy mord wykonano na polityczne zamówienie Moskwy, w końcu zadaniem agentów sowieckich w całej Europie była likwidacja konkurentów po lewej stronie sceny politycznej, a konkurentami do władzy byli oczywiście towarzysze z partii socjalistycznych, w tym oczywiście towarzysze z partii faszystowskiej. Zapewne wielu działaczy socjalistycznych we Włoszech było agentami, ale najwyraźniej bolszewicy nie mieli co do nich pewności. Podobnie zresztą było w Polsce, czy podczas wojny domowej w Hiszpanii, gdzie Sowieci rozpoczęli krwawą czystkę wśród samych Republikanów, usuwając tych potencjalnie groźnych czerwonych działaczy.
Włosi do dzisiaj pamiętają socjalistyczną rewolucję Mussoliniego i co niektórzy z rozrzewnieniem wspominają włoskie życie na kredyt. W miejscu rozstrzelania Duce stoi okazały krzyż, a pod nim zawsze świeże kwiaty. Wielu polityków do dzisiaj mylnie sądzi, że faszystowska dyktatura Mussoliniego miała charakter skrajnie prawicy, co jest oczywistą nieprawdą. Faszyzm Mussoliniego miał korzenie i podstawy państwa opiekuńczego, socjalistycznego zgodnie z kluczowym hasłem socjalistycznej dyktatury "wszystko w Państwie, nic poza Państwem, nic przeciwko Państwu", tak jak w prawie całej historii III RP etatyzm szedł pod rękę z korporacjonizmem. W końcu ostatni rząd, w którym Duce zakończył swoją karierę polityczną był rządem skrajnie lewicowej Włoskiej Republiki Socjalnej (Republika Salo) i nie bez powodu zginął z rąk agentury ZSRR, dla której był konkurentem na lewej stronie włoskiej sceny politycznej. Do dzisiaj lewica nie przyznaje się zarówno do Mussoliniego, jak i do Hitlera, a przecież jeden i drugi dyktator nie miał z prawicą czy konserwatyzmem nic wspólnego.
