wojna, 1945
Brytyjski czołg ciężki Churchill Crocodile, 1945

Kolejna wersja rozwojowa czołgu Churchill, zaliczana do tzw. Dziwadeł Hobarta (Hobart’s Funnies). Czołg ciężki Churchill został wyposażony w miotacz ognia, który został zamontowany w miejscu kadłubowego karabinu maszynowego z przodu pojazdu. Przeznaczony on był do zwalczania skrytych stanowisk, takich jak bunkry i okopy. Pierwsze idee uzbrojenia czołgu w miotacz ognia narodziły się w roku 1938, jednak aż do czasu powołania specjalnego Departamentu Naftowych Środków Walki (Petroleum Warfare Departament – PWD) koncepcja ta nie była rozwijana. PWD skupił się na miotaczu wykorzystującym sprężony azot do wyrzucania cieczy palnej. Gotowy w 1942 roku projekt otrzymał nazwę Crocodile. Crocodile to opancerzona przyczepa, mieszcząca zbiornik z 1500 litrami łatwopalnej cieczy i sprężony gaz, która połączona była z czołgiem Churchill uniwersalnym zaworem, przez który tłoczono ciecz do miotacza ognia. Można było oddać 80 jednosekundowych strzałów ogniowych. Zasięg wynosił od 75 do 110 m, co zależne było od kierunku i siły wiatru. Użyty po raz pierwszy podczas lądowania w Normandii, później używany był na wszystkich teatrach działań wojennych aż do końca wojny. Do końca wojny wyprodukowano 800 sztuk Crocodile głównie w zestawieniu z czołgiem Churchill Mk VII.

Wiki