historia
Czy Napoleon był mały? Wszystko co chciałbyś wiedzieć o Napoleonie Bonaparte, ale boisz się zapytać.
1. Spuścizna
Dużo się mówi o ogromnych ofiarach wojen napoleońskich, trzeba przyznać, że Europa został wtedy mocno przetrzebiona, natomiast chyba najważniejszą spuścizną Napoleona jest jego kodeks cywilny, podstawa systemu prawnego wielu nowożytnych państw. Była to pierwsza wielka kodyfikacja prawa francuskiego, po upadku ancien régime'u w wyniku rewolucji francuskiej. Przed Rewolucją obowiązywało około 360 różnych kodeksów prawnych, do tego należy doliczyć lokalne prawa zwyczajowe z biegiem czasu nakładały się prawa feudalne i prawo kanoniczne kościoła katolickiego, normy prawne były odmienne nie tylko w poszczególnych prowincjach, ale nawet w miastach. Francja pod tym względem nie różniła się od reszty Europy. Kodeks Napoleoński to zmienił i rozpoczął pewien długotrwały proces zmiany prawa w całej Europie.
Główne założenia:
- Wprowadzono pojęcie suwerenności narodu, to od narodu, a nie od Boga władza miała pochodzić. Boska legitymizacja władcy absolutnego została raz na zawsze zachwiana.
- Obywatele mają gwarancję równości wobec prawa i mają zapewnioną wolność osobistą.
- Wszystkie wyznania miały te same prawa (wprowadzono m.in. instytucję ślubu cywilnego).
- Zniesiono podziały i przywileje szlacheckie.
Kodeks umożliwiał awans społeczny tzw. stanowi trzeciemu. Wprowadził również jako jeden z pierwszych na świecie nieodpłatne nauczanie w szkołach i śluby cywilne.
Napoleon we wszystkich państwach, którymi władał, zmienił ruch z lewostronnego (wprowadzonego przez papieża Bonifacego VIII w roku 1300) na prawostronny.
Napoleon nie tylko zmienił życie poddanych, ale rozpoczął szereg procesów społecznych, których efekty widzimy w późniejszych latach.
2. Polska
Sprawę Polski traktował instrumentalnie. Porozumiał się z carem i sprytnie omijał kwestię odrodzenia Polski. Oddanie Polaków wykorzystywał na różne sposoby. Ograbił z pieniędzy Królestwo Polskie, wysłał nawet Polaków na Haiti do tłumienia wolnościowego powstania! Polacy, w tym postać tragiczna i niezwykła - książę Józef Poniatowski, pozostali Napoleonowi wierni aż do smutnego końca, choć wydawało by się, że jest to szaleństwo połączone z polityczną głupotą. Miał możliwości, aby przywrócić Rzeczpospolitą w jej starych granicach, utworzył niewielkie Księstwo Warszawskie, tak aby nie zrobić na złość carowi, jednak temat Rzeczypospolitej powrócił na salony Europy, dał Polakom nadzieję i pośrednio nieco później Królestwo Polskie pod berłem cara.
3. Ach te wojny
Wojska i wojna zmieniły się również radykalnie. Napoleon był uwielbiany przez żołnierzy, których traktował jak synów. Dbał o nich, tak aby poczuli się, że jest jednym z nich. Mogli przy nim szybko awansować, bo pochodzenie nie nie miało dla Napoleona większego znaczenia. Żołnierze odwdzięczali mu się bohaterstwem na polu walki, zaczęli również rozumieć znaczenie słowa "naród" i to za co walczą, czego nie można było powiedzieć o innych armiach (np: rosyjskiej).
Podczas decydującej o jego losach bitwy pod Waterloo nie był sobą, powód - hemoroidy. Ból był ponoć tak dokuczliwy, że Napoleon nie mógł dosiadać swojego wierzchowca i przemieszczać się po polu bitwy, w efekcie opóźnił decydujący atak i wojska pruskie pojawiły się na polu bitwy i zdecydowały o jego klęsce. Lord Wellington, który dowodził angielskimi oddziałami stwierdził, że nigdy nie był tak bliski kapitulacji jak wtedy.
Oprócz tego przed bitwą jego lekarz zgubił pijawki, które uśmierzały mu ból, a potem przypadkowo zaaplikował za dużą dawkę laudanum i Cesarz miał problemy z podejmowaniem szybkich decyzji.
Do Waterloo zapewne by nie doszło, gdyż Napoleon już by dawno nie żył. W kwietniu 1814 roku, kiedy to sprzymierzeni (Wielka Brytania, Prusy, Austria, Rosja) okupowali Paryż, Napoleon próbował popełnić samobójstwo zażywając truciznę, odruch wymiotny jednak uratował go przed śmiercią. Zmarł kilka lat później prawdopodobnie na raka żołądka.
Pojawiła się również plotka, że wierzył w szczęście. Podobno często pytał wojskowych, których miał awansować "czy mają szczęście?". Jak wiadomo szczęście, szczególnie w bitwach, bardzo się przydaje.
4. Życie prywatne
- Wszystko wskazuje na to, że Napoleon, jak na tamte czasy, wcale nie był mały. Napoleon miał około 168 centymetrów wzrostu, czyli nieco więcej niż przeciętny wzrost Francuza w tych czasach. Nie ma co do tego jednak całkowitej pewności.
- Podobno Napoleon bał się kotów. No właśnie, podobno :)
- Z zachowanych pism wynika, że był dyslektykiem i mańkutem.
- Uwielbiał tabakę, którą zużywał w ogromnych ilościach.
- Napoleon Bonaparte bardzo podniecały kobiety, które niezbyt dbały o higienę intymną. Nie było to w tych czasach czymś szczególnym, brud, smród w miastach, pałacach ... był czymś naturalnym. Miał też polską kochankę, 21-letnią polską hrabinę Marię Walewską, do której często pisał intymne listy, zwracając jednocześnie uwagę, żeby się nie myła. Sam za to uwielbiał się myć, podobno robił to codziennie. Warto dodać, że częste mycie charakteryzowało w tym czasie stany niższe np: chłopów.
- Napoleon lubił chodzić po Paryżu incognito. Kiedyś obrażał sam siebie przy jednym jubilerze, pech chciał, że sprzedawca uwielbiał Cesarza bezgranicznie i o mały włos nie stłukł Napoleona, uratował go marszałek dworu, który cięgi od miotły wziął na siebie.
- Bonaparte uwielbiał ciastka. To dla niego cesarski cukiernik stworzył słynną napoleonkę.
- Ponoć był wyjątkowy uzdolniony matematycznie, a jego iloraz inteligencji niektórzy dzisiaj szacują na 150 punktów IQ. Na pewno miał doskonałą pamięć przestrzenną, bardzo przydała się na polu bitwy.
- Mało spał, ale często lubił sobie uciąć 15-minutową drzemkę, nawet na polu bitwy.
- Miał ogromny szacunek dla bojownika o suwerenność jego rodzinnej Korsyki - Paoli. Początkowo ponoć nienawidził Francuzów.
- Był niezwykle wytrzymałym człowiekiem, wymagał całkowitego posłuszeństwa, ale był również otwarty na krytykę. Można by powiedzieć, że nawet lubił osoby, które potrafią rozsądnie krytykować. Może dzięki temu otaczał się ludźmi naprawdę szczerymi i oddanymi. Z reguły mocne charaktery i wielkie postacie lubią otaczać się pochlebcami, osobami o słabych charakterach lub po prostu ludźmi interesownymi. Napoleon był tutaj wyjątkowy, pozwalał swoim doradcom na wiele, może w tym tkwi źródło jego wielkości, że potrafił słuchać.
Ireneusz Piotrzkowicz
Dużo się mówi o ogromnych ofiarach wojen napoleońskich, trzeba przyznać, że Europa został wtedy mocno przetrzebiona, natomiast chyba najważniejszą spuścizną Napoleona jest jego kodeks cywilny, podstawa systemu prawnego wielu nowożytnych państw. Była to pierwsza wielka kodyfikacja prawa francuskiego, po upadku ancien régime'u w wyniku rewolucji francuskiej. Przed Rewolucją obowiązywało około 360 różnych kodeksów prawnych, do tego należy doliczyć lokalne prawa zwyczajowe z biegiem czasu nakładały się prawa feudalne i prawo kanoniczne kościoła katolickiego, normy prawne były odmienne nie tylko w poszczególnych prowincjach, ale nawet w miastach. Francja pod tym względem nie różniła się od reszty Europy. Kodeks Napoleoński to zmienił i rozpoczął pewien długotrwały proces zmiany prawa w całej Europie.
Główne założenia:
- Wprowadzono pojęcie suwerenności narodu, to od narodu, a nie od Boga władza miała pochodzić. Boska legitymizacja władcy absolutnego została raz na zawsze zachwiana.
- Obywatele mają gwarancję równości wobec prawa i mają zapewnioną wolność osobistą.
- Wszystkie wyznania miały te same prawa (wprowadzono m.in. instytucję ślubu cywilnego).
- Zniesiono podziały i przywileje szlacheckie.
Kodeks umożliwiał awans społeczny tzw. stanowi trzeciemu. Wprowadził również jako jeden z pierwszych na świecie nieodpłatne nauczanie w szkołach i śluby cywilne.
Napoleon we wszystkich państwach, którymi władał, zmienił ruch z lewostronnego (wprowadzonego przez papieża Bonifacego VIII w roku 1300) na prawostronny.
Napoleon nie tylko zmienił życie poddanych, ale rozpoczął szereg procesów społecznych, których efekty widzimy w późniejszych latach.
2. Polska
Sprawę Polski traktował instrumentalnie. Porozumiał się z carem i sprytnie omijał kwestię odrodzenia Polski. Oddanie Polaków wykorzystywał na różne sposoby. Ograbił z pieniędzy Królestwo Polskie, wysłał nawet Polaków na Haiti do tłumienia wolnościowego powstania! Polacy, w tym postać tragiczna i niezwykła - książę Józef Poniatowski, pozostali Napoleonowi wierni aż do smutnego końca, choć wydawało by się, że jest to szaleństwo połączone z polityczną głupotą. Miał możliwości, aby przywrócić Rzeczpospolitą w jej starych granicach, utworzył niewielkie Księstwo Warszawskie, tak aby nie zrobić na złość carowi, jednak temat Rzeczypospolitej powrócił na salony Europy, dał Polakom nadzieję i pośrednio nieco później Królestwo Polskie pod berłem cara.
3. Ach te wojny
Wojska i wojna zmieniły się również radykalnie. Napoleon był uwielbiany przez żołnierzy, których traktował jak synów. Dbał o nich, tak aby poczuli się, że jest jednym z nich. Mogli przy nim szybko awansować, bo pochodzenie nie nie miało dla Napoleona większego znaczenia. Żołnierze odwdzięczali mu się bohaterstwem na polu walki, zaczęli również rozumieć znaczenie słowa "naród" i to za co walczą, czego nie można było powiedzieć o innych armiach (np: rosyjskiej).
Podczas decydującej o jego losach bitwy pod Waterloo nie był sobą, powód - hemoroidy. Ból był ponoć tak dokuczliwy, że Napoleon nie mógł dosiadać swojego wierzchowca i przemieszczać się po polu bitwy, w efekcie opóźnił decydujący atak i wojska pruskie pojawiły się na polu bitwy i zdecydowały o jego klęsce. Lord Wellington, który dowodził angielskimi oddziałami stwierdził, że nigdy nie był tak bliski kapitulacji jak wtedy.
Oprócz tego przed bitwą jego lekarz zgubił pijawki, które uśmierzały mu ból, a potem przypadkowo zaaplikował za dużą dawkę laudanum i Cesarz miał problemy z podejmowaniem szybkich decyzji.
Do Waterloo zapewne by nie doszło, gdyż Napoleon już by dawno nie żył. W kwietniu 1814 roku, kiedy to sprzymierzeni (Wielka Brytania, Prusy, Austria, Rosja) okupowali Paryż, Napoleon próbował popełnić samobójstwo zażywając truciznę, odruch wymiotny jednak uratował go przed śmiercią. Zmarł kilka lat później prawdopodobnie na raka żołądka.
Pojawiła się również plotka, że wierzył w szczęście. Podobno często pytał wojskowych, których miał awansować "czy mają szczęście?". Jak wiadomo szczęście, szczególnie w bitwach, bardzo się przydaje.
4. Życie prywatne
- Wszystko wskazuje na to, że Napoleon, jak na tamte czasy, wcale nie był mały. Napoleon miał około 168 centymetrów wzrostu, czyli nieco więcej niż przeciętny wzrost Francuza w tych czasach. Nie ma co do tego jednak całkowitej pewności.
- Podobno Napoleon bał się kotów. No właśnie, podobno :)
- Z zachowanych pism wynika, że był dyslektykiem i mańkutem.
- Uwielbiał tabakę, którą zużywał w ogromnych ilościach.
- Napoleon Bonaparte bardzo podniecały kobiety, które niezbyt dbały o higienę intymną. Nie było to w tych czasach czymś szczególnym, brud, smród w miastach, pałacach ... był czymś naturalnym. Miał też polską kochankę, 21-letnią polską hrabinę Marię Walewską, do której często pisał intymne listy, zwracając jednocześnie uwagę, żeby się nie myła. Sam za to uwielbiał się myć, podobno robił to codziennie. Warto dodać, że częste mycie charakteryzowało w tym czasie stany niższe np: chłopów.
- Napoleon lubił chodzić po Paryżu incognito. Kiedyś obrażał sam siebie przy jednym jubilerze, pech chciał, że sprzedawca uwielbiał Cesarza bezgranicznie i o mały włos nie stłukł Napoleona, uratował go marszałek dworu, który cięgi od miotły wziął na siebie.
- Bonaparte uwielbiał ciastka. To dla niego cesarski cukiernik stworzył słynną napoleonkę.
- Ponoć był wyjątkowy uzdolniony matematycznie, a jego iloraz inteligencji niektórzy dzisiaj szacują na 150 punktów IQ. Na pewno miał doskonałą pamięć przestrzenną, bardzo przydała się na polu bitwy.
- Mało spał, ale często lubił sobie uciąć 15-minutową drzemkę, nawet na polu bitwy.
- Miał ogromny szacunek dla bojownika o suwerenność jego rodzinnej Korsyki - Paoli. Początkowo ponoć nienawidził Francuzów.
- Był niezwykle wytrzymałym człowiekiem, wymagał całkowitego posłuszeństwa, ale był również otwarty na krytykę. Można by powiedzieć, że nawet lubił osoby, które potrafią rozsądnie krytykować. Może dzięki temu otaczał się ludźmi naprawdę szczerymi i oddanymi. Z reguły mocne charaktery i wielkie postacie lubią otaczać się pochlebcami, osobami o słabych charakterach lub po prostu ludźmi interesownymi. Napoleon był tutaj wyjątkowy, pozwalał swoim doradcom na wiele, może w tym tkwi źródło jego wielkości, że potrafił słuchać.
Ireneusz Piotrzkowicz
