technika, 1986
Sowieccy marynarze stoją na rufie okrętu podwodnego z rakietami balistycznymi Akula (1986)

Okręty podwodne projektu 971 – radzieckie wielozadaniowe okręty podwodne z napędem atomowym. W kodzie NATO okręty noszą oznaczenie Akula (radzieckie oznaczenie – Szczuka-B i Szczuka-M). Zgodnie z tą klasyfikacją wyróżniono trzy podwersje: Akula I, Akula Improved i Akula II. Ten typ okrętów został opracowany jako tańsza alternatywa dla zaawansowanych i drogich okrętów projektu 945 (NATO: Sierra). W miejsce kadłuba sztywnego ze stopu tytanu, użyto stali niskomagnetycznej, co zmniejszyło zarówno koszty materiału jak i robocizny oraz niezbędnych do obróbki tytanu instalacji i urządzeń. W celu ograniczenia emisji hałasu przez okręty tego typu, zastosowano w nich tratwę oddzielającą maszynownie od kadłuba, powłokę anechoiczną kadłuba, a także położono duży nacisk na hydrodynamikę kadłuba i zaawansowaną konstrukcję pędnika w postaci śruby. Uzbrojenie okrętów tego projektu dorównuje uzbrojeniu jednostek projektu 945, posiadają jednak zdolność do odpalania pocisków manewrujących z większych wyrzutni torpedowych.
W nowszych jednostkach tego typu, oznaczonych jako projekt 971M (NATO: Akuła II), zastosowano dłuższy kadłub celem zmieszczenia w nim wolnoobrotowych układów przeniesienia napędu, co miało skutkować zmniejszeniem poziomu generowanego przez pędnik hałasu. Okręty tego projektu otrzymały dodatkową powłokę anechoiczną na wewnętrznej powierzchni kadłuba, bardziej złożoną izolację tratwy maszynowni oraz ulepszone sensory

Wiki