natura
Przekrój bloku malachitu
Malachit – minerał z gromady węglanów. Należy do minerałów pospolitych, szeroko rozpowszechnionych na Ziemi.
Nazwa pochodzi od greckiego malache (malwa) i malakos = miękki – aluzja do zielonej barwy minerału i jego niewielkiej twardości.
Bardzo rzadko tworzy kryształy o pokroju słupkowym, igiełkowym lub włosowym; często występują zbliźniaczenia. Występuje w skupieniach zbitych, ziemistych, nerkowatych, groniastych tworzy naskorupienia i naloty, impregnacje i pseudomorfozy po azurycie, kuprycie, kalcycie, cerusycie. Malachit występuje zwykle w postaci ciemnobrunatnych (czarnych) nacieków lub skupień nerkowatych. Jest kruchy, przeświecający. Często wykazuje budowę pasiastą, wstęgową lub słojową. Tworzy zbite mieszaniny mineralne z azurytem – azurmalachit; chryzokolą, turkusem, pseudomalachitem – ejlatyt. Barwi płomień na zielono.
Malachit występuje jako minerał wtórny, w strefach utleniania złóż kruszców miedzi, razem z azurytem i kuprytem.
Miejsca występowania:
Rosja (Ural) – ze złoża gumiszewskiego wydobywa się malachitowe bryły o masie dochodzącej do 60 t; ze złoża miednorudnianskiego do 1,5 t,
USA – w kopalni Bisbee w Arizonie pozyskiwano bloki do 4,5 t,
Zambia, Namibia, Demokratyczna Republika Konga, Australia, Kazachstan, Wielka Brytania.
W Polsce w niewielkich ilościach w woj. świętokrzyskim (Miedzianka, Miedziana Góra) oraz na Dolnym Śląsku.
Zastosowanie:
W jubilerstwie – wysoko ceniony kamień ozdobny, stosowany zwykle w postaci kaboszonów do wyrobu artystycznej biżuterii i ozdób. O atrakcyjności kamieni stanowi bogata, wzorzysta budowa wewnętrzna, dobrze widoczna po wypolerowaniu.[potrzebny przypis]
od starożytności używano go do wyrobu kamei i gemm.
w średniowieczu do ozdoby insygniów monarszych, relikwiarzy i ksiąg.
szczególnie popularny był w klasycyzmie.
W architekturze stosowany jako okładzina ścian, kolumn – np. sala malachitowa w Ermitażu; z malachitu wykonane były prawdopodobnie kolumny świątyni Artemidy w Efezie.
W malarstwie malachitu używa się jako pigmentu, tzw. zieleń malachitowa.
W sztuce zdobniczej i rzeźbiarstwie artystycznym, czego przykładem są wazy, lichtarze, zastawy stołowe i inne.
Jako źródło otrzymywania miedzi (ok. 57% Cu).
Wiki
Nazwa pochodzi od greckiego malache (malwa) i malakos = miękki – aluzja do zielonej barwy minerału i jego niewielkiej twardości.
Bardzo rzadko tworzy kryształy o pokroju słupkowym, igiełkowym lub włosowym; często występują zbliźniaczenia. Występuje w skupieniach zbitych, ziemistych, nerkowatych, groniastych tworzy naskorupienia i naloty, impregnacje i pseudomorfozy po azurycie, kuprycie, kalcycie, cerusycie. Malachit występuje zwykle w postaci ciemnobrunatnych (czarnych) nacieków lub skupień nerkowatych. Jest kruchy, przeświecający. Często wykazuje budowę pasiastą, wstęgową lub słojową. Tworzy zbite mieszaniny mineralne z azurytem – azurmalachit; chryzokolą, turkusem, pseudomalachitem – ejlatyt. Barwi płomień na zielono.
Malachit występuje jako minerał wtórny, w strefach utleniania złóż kruszców miedzi, razem z azurytem i kuprytem.
Miejsca występowania:
Rosja (Ural) – ze złoża gumiszewskiego wydobywa się malachitowe bryły o masie dochodzącej do 60 t; ze złoża miednorudnianskiego do 1,5 t,
USA – w kopalni Bisbee w Arizonie pozyskiwano bloki do 4,5 t,
Zambia, Namibia, Demokratyczna Republika Konga, Australia, Kazachstan, Wielka Brytania.
W Polsce w niewielkich ilościach w woj. świętokrzyskim (Miedzianka, Miedziana Góra) oraz na Dolnym Śląsku.
Zastosowanie:
W jubilerstwie – wysoko ceniony kamień ozdobny, stosowany zwykle w postaci kaboszonów do wyrobu artystycznej biżuterii i ozdób. O atrakcyjności kamieni stanowi bogata, wzorzysta budowa wewnętrzna, dobrze widoczna po wypolerowaniu.[potrzebny przypis]
od starożytności używano go do wyrobu kamei i gemm.
w średniowieczu do ozdoby insygniów monarszych, relikwiarzy i ksiąg.
szczególnie popularny był w klasycyzmie.
W architekturze stosowany jako okładzina ścian, kolumn – np. sala malachitowa w Ermitażu; z malachitu wykonane były prawdopodobnie kolumny świątyni Artemidy w Efezie.
W malarstwie malachitu używa się jako pigmentu, tzw. zieleń malachitowa.
W sztuce zdobniczej i rzeźbiarstwie artystycznym, czego przykładem są wazy, lichtarze, zastawy stołowe i inne.
Jako źródło otrzymywania miedzi (ok. 57% Cu).
Wiki
