znani-ludzie, 1944
Niemiecki pilot Hans-Ulrich Rudel - jeden z najskuteczniejszych pilotów bombowych i szturmowych II wojny, 1944
Hans-Ulrich Rudel (ur. 2 lipca 1916 w Konradswaldau, zm. 18 grudnia 1982 w Rosenheim) – niemiecki pilot wojskowy okresu II wojny światowej, jeden z najskuteczniejszych pilotów bombowych i szturmowych; niewątpliwie najskuteczniejszy pilot-niszczyciel czołgów wszech czasów. As myśliwski z 9 potwierdzonymi zwycięstwami powietrznymi.
Hans-Ulrich Rudel zasłynął jako pilot bombowca nurkującego Junkers Ju 87. Prawdziwą legendą i bohaterem narodowym Rzeszy stał się dzięki swojemu największemu sukcesowi: zniszczeniu 518 alianckich czołgów (tylko 26 marca 1944 roku zniszczył ich aż 14), najpierw na zwykłym "Stukasie", a potem na specjalistycznym Ju 87 G-2. Latał głównie na samolocie Junkers Ju 87 G – "Kannonenvogel" i na Focke-Wulf Fw 190 przystosowanym do niszczenia czołgów.
Opracował zalecenia niszczenia czołgów:
należy atakować ich tył i górną część pancerza, który jest tu słabszy i gdzie znajduje się przedział silnikowy
należy atakować od strony terytorium wroga w stronę własnego, by uniknąć ognia broni przeciwlotniczej.
Oprócz czołgów miał potwierdzone zniszczenie około 150 stanowisk ogniowych oraz zatopienie czterech okrętów. Jednym z zatopionych okrętów był sowiecki pancernik Marat – trafiony 23 września 1941 w porcie leningradzkim przez dwie bomby przeciwpancerne o masie 1000 kg (jedna z nich pochodziła z samolotu Rudela).
Walczył od 1 września 1939 roku. Podczas kampanii wrześniowej wykonywał loty rozpoznawcze z Wrocławia. Podczas wojny wykonał 2530 lotów bojowych, co jest rekordem świata. Latał głównie na froncie wschodnim. Został zestrzelony trzydzieści dwa razy, ale zawsze wracał do jednostki. Był tak znany, że Rosjanie wysłali za nim nawet list gończy. Stalin wyznaczył 100 000 rubli nagrody za jego pojmanie.
Jednym z jego największych wyczynów jest lądowanie w marcu 1944 r. za linią frontu, aby uratować zestrzelonych kolegów, czego zabraniał regulamin. Przeciążony samolot nie mógł wystartować w błotnistym stepie. Gdy zbliżały się wojska radzieckie, piloci opuścili samolot. Po przedarciu się do Dniestru, zmuszeni byli do przepłynięcia 600 m lodowatej rzeki. Rudel przepłynął jako jedyny.
29 grudnia 1944 r. jako jedyny został odznaczony specjalnie utworzonym Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Zaraz po ceremonii Hitler kategorycznie zabronił latać Rudlowi, gdyż już za życia stał się on legendą i dyktator nie chciał narażać bohatera narodowego na śmierć. Niemiecki as nie zastosował się jednak do tego rozkazu, kontynuując loty do końca wojny.
8 lutego 1945 r. w okolicach Lubusza został zestrzelony i ranny. Amputowano mu prawe podudzie, jednak 4 kwietnia powrócił z niezagojonym kikutem prawego podudzia do swojej jednostki i latał dalej bojowo. Później, mając już protezę nogi, zniszczył trzydzieści czołgów. Ostatni lot bojowy odbył 8 maja, tuż przed ogłoszeniem kapitulacji Rzeszy.
Po wojnie, dzięki pomocy zorganizowanej przez biskupa o sympatiach nazistowskich, Aloisa Hudala, wyjechał na sześć lat do Argentyny, gdzie aktywnie działał w partiach nazistowskich. Zaprzyjaźnił się także z późniejszym prezydentem tego kraju, Juanem Peronem, a także dyktatorem Paragwaju Alfredo Stroessnerem i Aniołem Śmierci Josefem Mengele.
Wiki
Hans-Ulrich Rudel zasłynął jako pilot bombowca nurkującego Junkers Ju 87. Prawdziwą legendą i bohaterem narodowym Rzeszy stał się dzięki swojemu największemu sukcesowi: zniszczeniu 518 alianckich czołgów (tylko 26 marca 1944 roku zniszczył ich aż 14), najpierw na zwykłym "Stukasie", a potem na specjalistycznym Ju 87 G-2. Latał głównie na samolocie Junkers Ju 87 G – "Kannonenvogel" i na Focke-Wulf Fw 190 przystosowanym do niszczenia czołgów.
Opracował zalecenia niszczenia czołgów:
należy atakować ich tył i górną część pancerza, który jest tu słabszy i gdzie znajduje się przedział silnikowy
należy atakować od strony terytorium wroga w stronę własnego, by uniknąć ognia broni przeciwlotniczej.
Oprócz czołgów miał potwierdzone zniszczenie około 150 stanowisk ogniowych oraz zatopienie czterech okrętów. Jednym z zatopionych okrętów był sowiecki pancernik Marat – trafiony 23 września 1941 w porcie leningradzkim przez dwie bomby przeciwpancerne o masie 1000 kg (jedna z nich pochodziła z samolotu Rudela).
Walczył od 1 września 1939 roku. Podczas kampanii wrześniowej wykonywał loty rozpoznawcze z Wrocławia. Podczas wojny wykonał 2530 lotów bojowych, co jest rekordem świata. Latał głównie na froncie wschodnim. Został zestrzelony trzydzieści dwa razy, ale zawsze wracał do jednostki. Był tak znany, że Rosjanie wysłali za nim nawet list gończy. Stalin wyznaczył 100 000 rubli nagrody za jego pojmanie.
Jednym z jego największych wyczynów jest lądowanie w marcu 1944 r. za linią frontu, aby uratować zestrzelonych kolegów, czego zabraniał regulamin. Przeciążony samolot nie mógł wystartować w błotnistym stepie. Gdy zbliżały się wojska radzieckie, piloci opuścili samolot. Po przedarciu się do Dniestru, zmuszeni byli do przepłynięcia 600 m lodowatej rzeki. Rudel przepłynął jako jedyny.
29 grudnia 1944 r. jako jedyny został odznaczony specjalnie utworzonym Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Zaraz po ceremonii Hitler kategorycznie zabronił latać Rudlowi, gdyż już za życia stał się on legendą i dyktator nie chciał narażać bohatera narodowego na śmierć. Niemiecki as nie zastosował się jednak do tego rozkazu, kontynuując loty do końca wojny.
8 lutego 1945 r. w okolicach Lubusza został zestrzelony i ranny. Amputowano mu prawe podudzie, jednak 4 kwietnia powrócił z niezagojonym kikutem prawego podudzia do swojej jednostki i latał dalej bojowo. Później, mając już protezę nogi, zniszczył trzydzieści czołgów. Ostatni lot bojowy odbył 8 maja, tuż przed ogłoszeniem kapitulacji Rzeszy.
Po wojnie, dzięki pomocy zorganizowanej przez biskupa o sympatiach nazistowskich, Aloisa Hudala, wyjechał na sześć lat do Argentyny, gdzie aktywnie działał w partiach nazistowskich. Zaprzyjaźnił się także z późniejszym prezydentem tego kraju, Juanem Peronem, a także dyktatorem Paragwaju Alfredo Stroessnerem i Aniołem Śmierci Josefem Mengele.
Wiki
