historia, 1905
Parada słoni na Coney Island (Nowy Jork) w 1905 roku

Coney Island – półwysep i położona w jego środkowo-zachodniej części dzielnica (neighborhood) rezydencjalna wchodząca w skład nowojorskiego okręgu Brooklyn, jak również zwyczajowa nazwa plaży rozciągającej się na wybrzeżach półwyspu, wysuniętego w głąb Oceanu Atlantyckiego. Miejsce to było pierwotnie wyspą barierową, oddzielającą od Atlantyku laguny sąsiadujące z południową częścią Long Island. W efekcie melioracji półwysep został częściowo połączony ze stałym lądem.
Na terenie rezydencjalnej części półwyspu zamieszkuje około 60 tys. ludzi. Od strony zachodniej Coney Island sąsiaduje z Sea Gate – osiedlem strzeżonym typu zamkniętego, od wschodu – z dzielnicami Brighton Beach i Manhattan Beach, a od północy – z dzielnicą Gravesend.
Półwysep słynie z szerokiej, piaszczystej, czterokilometrowej plaży oraz parków rozrywki (lunaparków), które były lokowane w tym miejscu już na przełomie XIX i XX wieku.

Wiki