technika, 1916
Sikorsky Ilja Muromiec G-II (G-36) - ciężki, wielosilnikowy samolot bombowy, skonstruowany przez Igora Sikorskiego.
The first four-engined bomber Sikorsky Ilya Muromets during ww1 [1329 x 800] (i.imgur.com)
Ilja Muromiec G-II (G-36) - ciężki, wielosilnikowy samolot bombowy, skonstruowany przez Igora Sikorskiego. Pierwsza tego typu konstrukcja w dziejach lotnictwa budowana seryjnie.
Budowa prototypu oznaczonego RBWZ S-22 IM-A nr 107 została ukończona w 1913 r. Produkcja uruchomiona w Russko-Bałtijskim Wagonnym Zawodzie w Petersburgu. Był to największy samolot na świecie w tamtym okresie. Wykonano około 80 egzemplarzy w wersjach B, W, G, D. Poszczególne egzemplarze różniły się uzbrojeniem, silnikami i osiągami. W samoloty tego typu zdążono wyposażyć Eskadrę Wozdusznych Korablieji operującą z bazy w Jabłonnie, później w Pskowie, a wreszcie w Winnicy.
Dane techniczne
Czterosilnikowy dwupłatowiec o konstrukcji drewnianej. Kadłub, skrzydła i usterzenie drewniane, kryte płótnem. Uzbrojenie samolotu stanowiły 3 lub 4 karabiny maszynowe (typu Lewis, Madsen lub Maxim). Załoga: pilot, drugi pilot, mechanik pokładowy, drugi mechanik pokładowy i artylerzysta. Użyty w I wojnie światowej, wojnie polsko-bolszewickiej, po wojnie - w transporcie pasażerskim do 1924 r.
Jeden z egzemplarzy był w służbie I Polskiego Oddziału Awiacyjnego. Był to egzemplarz z numerem bocznym G-36 i wojskowym 182. Jego nazwa własna brzmiała pierwotnie Korab Kijewski V. W 1914 r. został na nim pobity jeden z rekordów lotniczych - konstruktor wzniósł się na wysokość 2000 metrów z 10 pasażerami. W 1917 przeszedł remont generalny, podczas którego, jako jedyna maszyna tego typu, otrzymał silniki Beadmore. 26 maja 1918 samolot wylądował przymusowo w Juchnowie, załoga została aresztowana przez bolszewików, zdołała jednak zbiec.
Ilja Muromiec G-II (G-36) - ciężki, wielosilnikowy samolot bombowy, skonstruowany przez Igora Sikorskiego. Pierwsza tego typu konstrukcja w dziejach lotnictwa budowana seryjnie.
Budowa prototypu oznaczonego RBWZ S-22 IM-A nr 107 została ukończona w 1913 r. Produkcja uruchomiona w Russko-Bałtijskim Wagonnym Zawodzie w Petersburgu. Był to największy samolot na świecie w tamtym okresie. Wykonano około 80 egzemplarzy w wersjach B, W, G, D. Poszczególne egzemplarze różniły się uzbrojeniem, silnikami i osiągami. W samoloty tego typu zdążono wyposażyć Eskadrę Wozdusznych Korablieji operującą z bazy w Jabłonnie, później w Pskowie, a wreszcie w Winnicy.
Dane techniczne
Czterosilnikowy dwupłatowiec o konstrukcji drewnianej. Kadłub, skrzydła i usterzenie drewniane, kryte płótnem. Uzbrojenie samolotu stanowiły 3 lub 4 karabiny maszynowe (typu Lewis, Madsen lub Maxim). Załoga: pilot, drugi pilot, mechanik pokładowy, drugi mechanik pokładowy i artylerzysta. Użyty w I wojnie światowej, wojnie polsko-bolszewickiej, po wojnie - w transporcie pasażerskim do 1924 r.
Jeden z egzemplarzy był w służbie I Polskiego Oddziału Awiacyjnego. Był to egzemplarz z numerem bocznym G-36 i wojskowym 182. Jego nazwa własna brzmiała pierwotnie Korab Kijewski V. W 1914 r. został na nim pobity jeden z rekordów lotniczych - konstruktor wzniósł się na wysokość 2000 metrów z 10 pasażerami. W 1917 przeszedł remont generalny, podczas którego, jako jedyna maszyna tego typu, otrzymał silniki Beadmore. 26 maja 1918 samolot wylądował przymusowo w Juchnowie, załoga została aresztowana przez bolszewików, zdołała jednak zbiec.