technika, 1952
Brytyjski samolot Gloster Meteor w służbie australijskiej nad Japonią.
Gloster Meteor – pierwszy myśliwiec z napędem odrzutowym w służbie Royal Air Force, który wszedł na wyposażenie jednostek bojowych w sierpniu 1944, tylko kilka tygodni po niemieckim Messerschmitt Me 262. Był to drugi myśliwiec odrzutowy na świecie i pierwszy samolot odrzutowy używany przez aliantów. Różne wersje Meteora pozostały na służbie poprzez wiele lat – najdłużej w wersji myśliwca nocnego.
Prace projektowe nad nowym samolotem rozpoczęto w listopadzie 1940 po dopracowaniu silnika turboodrzutowego, który został wynaleziony w 1929 przez Franka Whittle’a. Projektem kierował George Carter z Gloster Aircraft Company, zamówiono i zbudowano osiem prototypów. Oryginalnie samolot miał się nazywać „Thunderbolt” (piorun), ale nazwa została zmieniona na „Meteor”, aby uniknąć pomyłek z amerykańskim samolotem Republic P-47 Thunderbolt.
Prototyp zbudowany jako piąty był pierwszym Meteorem, który wzbił się w powietrze; nastąpiło to 5 marca 1943 roku. Prototypy otrzymały silniki de Havilland Halford H.1, ale ponieważ zakłady de Havilland zarezerwowały sobie te silniki dla projektowanego tam samolotu Vampire, do napędu Meteora ostatecznie użyto silników Whittle W.2 produkowanych wówczas przez zakłady Rolls-Royce.
Pierwszy Meteor został dostarczony do 616. Dywizjonu Myśliwskiego RAF-u 12 lipca 1944 roku, jeden egzemplarz został wysłany do Stanów Zjednoczonych w ramach wymiany za otrzymany od USAAF Bell P-59 Airacomet. Meteory 616. Dywizjonu po raz pierwszy weszły do akcji 27 lipca 1944 roku, ogółem niszcząc czternaście bomb latających V1 do końca wojny. W czasie II wojny światowej żaden Meteor nie stoczył walki z samolotem nieprzyjaciela, choć od stycznia 1945 roku Meteory wykonywały loty bojowe nad Niemcami z lotnisk w Belgii i zniszczyły około czterdziestu samolotów nieprzyjaciela na ziemi.
W 1946 roku Meteor IV EE549 ustanowił ówczesny oficjalny rekord prędkości – 616 mil na godzinę. Wcześniej ten sam samolot osiągnął w innym locie 632 mile na godzinę, ale nie była próba oficjalna.
W czasie wojny koreańskiej Meteory były używane przez Królewskie Australijskie Siły Powietrzne (RAAF), które otrzymały je od RAF-u w latach 1946–1952.[2] 77. Dywizjon RAAF, który wcześniej latał na Mustangach, został przezbrojony w nowe samoloty w czerwcu i lipcu 1951. W okresie od września do listopada tego roku piloci RAAF zdołali zestrzelić bez strat własnych pięć koreańskich MiG-15, samolotów które były znacznie nowocześniejsze od Meteorów.
W dużej bitwie powietrznej 1 grudnia 1951 roku Australijczycy stracili cztery Meteory w walce z dużą grupą MiG-ów – dwanaście samolotów 77. Dywizjonu stawiło czoło czterdziestu koreańskim odrzutowcom. Po tych stratach australijski dywizjon został przesunięty do zadań szturmowych i wspomagania oddziałów naziemnych. Do końca wojny Australijczycy stracili dwadzieścia dziewięć Meteorów, większość z nich została zestrzelona przez artylerię przeciwlotniczą.
Meteory były produkowane aż do 1954 roku, łącznie wyprodukowano 3900 sztuk tego samolotu, w większości w wersji Mk. 8. Używane były one przez siły lotnicze takich krajów jak Argentyna, Australia, Belgia, Brazylia, Dania, Ekwador, Egipt, Francja, Izrael, Holandia, Nowa Zelandia, Syria i Szwecja.
Osiągi: prędkość maks. 793 km/h, zasięg 2150 km
https://pl.wikipedia.org/wiki/Gloster_Meteor
Prace projektowe nad nowym samolotem rozpoczęto w listopadzie 1940 po dopracowaniu silnika turboodrzutowego, który został wynaleziony w 1929 przez Franka Whittle’a. Projektem kierował George Carter z Gloster Aircraft Company, zamówiono i zbudowano osiem prototypów. Oryginalnie samolot miał się nazywać „Thunderbolt” (piorun), ale nazwa została zmieniona na „Meteor”, aby uniknąć pomyłek z amerykańskim samolotem Republic P-47 Thunderbolt.
Prototyp zbudowany jako piąty był pierwszym Meteorem, który wzbił się w powietrze; nastąpiło to 5 marca 1943 roku. Prototypy otrzymały silniki de Havilland Halford H.1, ale ponieważ zakłady de Havilland zarezerwowały sobie te silniki dla projektowanego tam samolotu Vampire, do napędu Meteora ostatecznie użyto silników Whittle W.2 produkowanych wówczas przez zakłady Rolls-Royce.
Pierwszy Meteor został dostarczony do 616. Dywizjonu Myśliwskiego RAF-u 12 lipca 1944 roku, jeden egzemplarz został wysłany do Stanów Zjednoczonych w ramach wymiany za otrzymany od USAAF Bell P-59 Airacomet. Meteory 616. Dywizjonu po raz pierwszy weszły do akcji 27 lipca 1944 roku, ogółem niszcząc czternaście bomb latających V1 do końca wojny. W czasie II wojny światowej żaden Meteor nie stoczył walki z samolotem nieprzyjaciela, choć od stycznia 1945 roku Meteory wykonywały loty bojowe nad Niemcami z lotnisk w Belgii i zniszczyły około czterdziestu samolotów nieprzyjaciela na ziemi.
W 1946 roku Meteor IV EE549 ustanowił ówczesny oficjalny rekord prędkości – 616 mil na godzinę. Wcześniej ten sam samolot osiągnął w innym locie 632 mile na godzinę, ale nie była próba oficjalna.
W czasie wojny koreańskiej Meteory były używane przez Królewskie Australijskie Siły Powietrzne (RAAF), które otrzymały je od RAF-u w latach 1946–1952.[2] 77. Dywizjon RAAF, który wcześniej latał na Mustangach, został przezbrojony w nowe samoloty w czerwcu i lipcu 1951. W okresie od września do listopada tego roku piloci RAAF zdołali zestrzelić bez strat własnych pięć koreańskich MiG-15, samolotów które były znacznie nowocześniejsze od Meteorów.
W dużej bitwie powietrznej 1 grudnia 1951 roku Australijczycy stracili cztery Meteory w walce z dużą grupą MiG-ów – dwanaście samolotów 77. Dywizjonu stawiło czoło czterdziestu koreańskim odrzutowcom. Po tych stratach australijski dywizjon został przesunięty do zadań szturmowych i wspomagania oddziałów naziemnych. Do końca wojny Australijczycy stracili dwadzieścia dziewięć Meteorów, większość z nich została zestrzelona przez artylerię przeciwlotniczą.
Meteory były produkowane aż do 1954 roku, łącznie wyprodukowano 3900 sztuk tego samolotu, w większości w wersji Mk. 8. Używane były one przez siły lotnicze takich krajów jak Argentyna, Australia, Belgia, Brazylia, Dania, Ekwador, Egipt, Francja, Izrael, Holandia, Nowa Zelandia, Syria i Szwecja.
Osiągi: prędkość maks. 793 km/h, zasięg 2150 km
https://pl.wikipedia.org/wiki/Gloster_Meteor
