technika, 1966
BAC TSR-2 - projekt dwusilnikowego brytyjskiego naddźwiękowego samolotu rozpoznawczego i bombowego.
BAC TSR.2 (Tactical Strike and Reconnaissance Mach 2) – projekt dwusilnikowego brytyjskiego naddźwiękowego samolotu rozpoznawczego i bombowego z wczesnych lat 60. XX w. produkcji British Aircraft Corporation, mającego zastąpić samolot English Electric Canberra. Maszynę oblatano po raz pierwszy 27 września 1964 roku.
Zaawansowana na ówczesne czasy konstrukcja charakteryzowała się tak nowoczesnym wyposażeniem, jak radar dopplerowski, system nawigacji inercyjnej, mapy typu Moving-Map, czy radar TFR (ang. terrain-following radar) – radar pozwalający na śledzenie ukształtowania rzeźby terenu i omijanie przeszkód przy lotach z dużą prędkością na bardzo małej wysokości (poniżej 300 m nad ziemią).
Podobne wymogi postawione przed opracowywanym w tym samym czasie amerykańskim General Dynamics F-111, w którym uzyskanie zbliżonych właściwości lotnych spowodowało konieczność zastosowania znacznie bardziej skomplikowanych rozwiązań – m.in. skrzydeł o zmiennej geometrii. TSR.2 obywając się bez nich, był w stanie startować i lądować na krótkich pasach startowych o długości nieprzekraczającej 600 m.
Po pierwszym locie, wykonanym z lotniska Boscombe Down, położonego na południu Anglii, próby w locie zostały przerwane. 6 kwietnia 1965, po wyprodukowaniu kolejnych 2 prototypów, projekt został przedwcześnie anulowany przez rząd brytyjski, przekonany przez część ekspertów lotniczych uważających, iż wojskowe samoloty załogowe zostaną wkrótce zastąpione przez rakietowe pociski balistyczne. Podobny los spotkał parę lat wcześniej, z przyczyn politycznych, równie ważny i ciekawy dla lotnictwa kanadyjskiego, co TSR-2 dla brytyjskiego, samolot Avro Canada CF-105 Arrow.
Do chwili zarzucenia programu rozwoju w 1965 roku, mimo zachęcających efektów, zbudowano łącznie zaledwie trzy egzemplarze TSR-2 (XR219, XR220, XR222). Maszyna o oznaczeniu XR219 została zezłomowana, XR220 można oglądać na lotnisku DCAE Cosford, w hrabstwie Shropshire, a XR222 stanowi eksponat w Imperial War Museum w Duxford, w hrabstwie Cambridgeshire.
https://pl.wikipedia.org/wiki/BAC_TSR-2
Zaawansowana na ówczesne czasy konstrukcja charakteryzowała się tak nowoczesnym wyposażeniem, jak radar dopplerowski, system nawigacji inercyjnej, mapy typu Moving-Map, czy radar TFR (ang. terrain-following radar) – radar pozwalający na śledzenie ukształtowania rzeźby terenu i omijanie przeszkód przy lotach z dużą prędkością na bardzo małej wysokości (poniżej 300 m nad ziemią).
Podobne wymogi postawione przed opracowywanym w tym samym czasie amerykańskim General Dynamics F-111, w którym uzyskanie zbliżonych właściwości lotnych spowodowało konieczność zastosowania znacznie bardziej skomplikowanych rozwiązań – m.in. skrzydeł o zmiennej geometrii. TSR.2 obywając się bez nich, był w stanie startować i lądować na krótkich pasach startowych o długości nieprzekraczającej 600 m.
Po pierwszym locie, wykonanym z lotniska Boscombe Down, położonego na południu Anglii, próby w locie zostały przerwane. 6 kwietnia 1965, po wyprodukowaniu kolejnych 2 prototypów, projekt został przedwcześnie anulowany przez rząd brytyjski, przekonany przez część ekspertów lotniczych uważających, iż wojskowe samoloty załogowe zostaną wkrótce zastąpione przez rakietowe pociski balistyczne. Podobny los spotkał parę lat wcześniej, z przyczyn politycznych, równie ważny i ciekawy dla lotnictwa kanadyjskiego, co TSR-2 dla brytyjskiego, samolot Avro Canada CF-105 Arrow.
Do chwili zarzucenia programu rozwoju w 1965 roku, mimo zachęcających efektów, zbudowano łącznie zaledwie trzy egzemplarze TSR-2 (XR219, XR220, XR222). Maszyna o oznaczeniu XR219 została zezłomowana, XR220 można oglądać na lotnisku DCAE Cosford, w hrabstwie Shropshire, a XR222 stanowi eksponat w Imperial War Museum w Duxford, w hrabstwie Cambridgeshire.
https://pl.wikipedia.org/wiki/BAC_TSR-2
