historia, 1944
Joseph Goebbels podczas przeglądu oddziałów "Volkssturmu", coś w rodzaju pospolitego ruszenia.

Koncepcja powołania Volkssturmu wynikała z coraz bardziej dotkliwych strat ponoszonych przez Wehrmacht, zwłaszcza na froncie wschodnim. Aby je zrównoważyć, jesienią 1944 roku powoływano pod broń mężczyzn w wieku od 16 do 60 lat. Potrzeby frontu były jednak znacznie większe. Znaleźli się w tej grupie wszyscy objęci obowiązkiem pracy, którzy ze względu na zatrudnienie w gospodarce pozostawali dotychczas poza wojskiem. Do jednostek trafili m.in. urzędnicy, sklepikarze, robotnicy i młodzi chłopcy z Hitlerjugend. Do Volkssturmu zamierzano powołać łącznie około sześć milionów ludzi, tj. prawie wszystkich mężczyzn z roczników 1894-1928. Przewidywano użycie Volkssturmu między innymi do: ochrony granic lub innych tyłowych pozycji, obsadzenia części umocnień, w tym twierdz i rejonów fortecznych, do lokalnej obrony terenu i zapór przeciwpancernych, zanim nadciągną jednostki Wehrmachtu. Początkowo, czyli w roku 1944, Volkssturm był wykorzystywany jako formacja obrony terytorialnej do ochrony dróg i linii kolejowych oraz umocnień. Od stycznia 1945 roku bataliony Volkssturmu były wysyłane na pierwszą linię frontu. (wikipedia)