zwierzęta
Rekin polarny (Somniosus microcephalus) może urosnąć do ponad 7 metrów i żyć nawet ok. 400 lat
Rekin polarny (Somniosus microcephalus) – gatunek ryby koleniokształtnej z rodziny Somniosidae. Dawniej zaliczany był do rodziny scymnowatych (Dalatiidae) i rzędu rekinokształtnych (Galeiformes).
Występuje w wodach Grenlandii, Morza Północnego, północnego Atlantyku, Oceanu Arktycznego i Morza Białego. Niekiedy spotykane są bardziej na południe.
Największy osobnik, jaki został złapany, mierzył 6,4 m, ale rekiny polarne prawdopodobnie mogą dorastać do 7,3 m (przy średniej wielkości rzędu od 4 do 5 m) i osiągać masę do 1,5 tony. 1/3 masy ciała rekina polarnego stanowi wątroba. Rekin przydenny, spotykany w wodach pelagialnych, schodzący na głębokość do 1200 metrów (jednego osobnika schwytano w Zatoce Meksykańskiej na głębokości 1800 m, jest też doniesienie o rekinie polarnym na głębokości 2200 m). Zimą podpływa bliżej powierzchni, latem spotykany najczęściej na głębokościach 180 do 550 m. Pływa powoli – w porównaniu do wielkości ciała najwolniej z dotąd zbadanych ryb – ze średnią prędkością 1,22 km/h, (max. 2,6 km/h). Wędruje stadami. Poluje na ryby i morskie ssaki, takie jak foki, które przypuszczalnie chwyta, gdy te śpią w wodzie. W żołądkach tych zwierząt znajdowano szczątki reniferów i niedźwiedzi polarnych.
Gatunek jajożyworodny, do 10 osobników w miocie. Rośnie powoli, w tempie nie większym niż centymetr rocznie. Młode w chwili przyjścia na świat mają niewiele ponad 60 cm długości. Rekin ten miał kiedyś znaczenie gospodarcze ze względu na pozyskiwany z jego wątroby olej[potrzebny przypis]. Mięso surowe jest toksyczne ze względu na wysoką zawartość N-tlenku trimetyloaminy, dopiero ususzone, sfermentowane lub ugotowane z kilkukrotną wymianą wody nadaje się do jedzenia. Inuici wyrabiali z suszonej skóry ryby materiał na buty.
Badania Nielsena i współpracowników (2016) przeprowadzone na grupie 28 samic rekina polarnego o długości ciała od 0,81 m do 5,02 m wykazały, że rekiny polarne osiągają dojrzałość płciową w wieku 156 lat (± 22 lata); największy badany przez autorów rekin polarny osiągnął wiek 392 lat (± 120 lat) i tym samym jest najstarszym znanym kręgowcem, podczas gdy dotychczas szacowano, że gatunek ten dożywa 200 lat. Badania wykonano za pomocą oznaczania radioizotopów pochodzących z próbnych wybuchów bomb termojądrowych.
Rekin polarny obecny jest w legendach i podaniach Inuitów i Aleutów.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rekin_polarny
Występuje w wodach Grenlandii, Morza Północnego, północnego Atlantyku, Oceanu Arktycznego i Morza Białego. Niekiedy spotykane są bardziej na południe.
Największy osobnik, jaki został złapany, mierzył 6,4 m, ale rekiny polarne prawdopodobnie mogą dorastać do 7,3 m (przy średniej wielkości rzędu od 4 do 5 m) i osiągać masę do 1,5 tony. 1/3 masy ciała rekina polarnego stanowi wątroba. Rekin przydenny, spotykany w wodach pelagialnych, schodzący na głębokość do 1200 metrów (jednego osobnika schwytano w Zatoce Meksykańskiej na głębokości 1800 m, jest też doniesienie o rekinie polarnym na głębokości 2200 m). Zimą podpływa bliżej powierzchni, latem spotykany najczęściej na głębokościach 180 do 550 m. Pływa powoli – w porównaniu do wielkości ciała najwolniej z dotąd zbadanych ryb – ze średnią prędkością 1,22 km/h, (max. 2,6 km/h). Wędruje stadami. Poluje na ryby i morskie ssaki, takie jak foki, które przypuszczalnie chwyta, gdy te śpią w wodzie. W żołądkach tych zwierząt znajdowano szczątki reniferów i niedźwiedzi polarnych.
Gatunek jajożyworodny, do 10 osobników w miocie. Rośnie powoli, w tempie nie większym niż centymetr rocznie. Młode w chwili przyjścia na świat mają niewiele ponad 60 cm długości. Rekin ten miał kiedyś znaczenie gospodarcze ze względu na pozyskiwany z jego wątroby olej[potrzebny przypis]. Mięso surowe jest toksyczne ze względu na wysoką zawartość N-tlenku trimetyloaminy, dopiero ususzone, sfermentowane lub ugotowane z kilkukrotną wymianą wody nadaje się do jedzenia. Inuici wyrabiali z suszonej skóry ryby materiał na buty.
Badania Nielsena i współpracowników (2016) przeprowadzone na grupie 28 samic rekina polarnego o długości ciała od 0,81 m do 5,02 m wykazały, że rekiny polarne osiągają dojrzałość płciową w wieku 156 lat (± 22 lata); największy badany przez autorów rekin polarny osiągnął wiek 392 lat (± 120 lat) i tym samym jest najstarszym znanym kręgowcem, podczas gdy dotychczas szacowano, że gatunek ten dożywa 200 lat. Badania wykonano za pomocą oznaczania radioizotopów pochodzących z próbnych wybuchów bomb termojądrowych.
Rekin polarny obecny jest w legendach i podaniach Inuitów i Aleutów.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rekin_polarny
