wojna
Oznakowania więźniów w Auschwitz-Birkenau
Oznakowania w Auschwitz-Birkenau
czerwony trójkąt: więźniowie polityczni: liberałowie, komuniści, socjaliści, socjaldemokraci, związkowcy, masoni, anarchiści, duchowni
zielony trójkąt: zawodowi przestępcy kryminalni – przeważnie osadzeni w obozach Niemcy
czarny trójkąt: tak zwani więźniowie „aspołeczni” – było to pojęcie mało precyzyjne, oznaczano tak m.in. prostytutki, kobiety, które dokonały aborcji, lesbijki, osoby chore psychicznie, narkomanów, alkoholików, pacyfistów, żebraków, bezdomnych, a początkowo także Cyganów (Romów i Sinti), którzy później otrzymywali oznaczenie brązowym trójkątem
fioletowy trójkąt: Świadkowie Jehowy
różowy trójkąt: homoseksualni mężczyźni, wyłącznie Niemcy i Austriacy
żółty trójkąt: Żydzi (nosili oni dodatkowy trójkąt taki jak jeden z powyższych, co tworzyło kształt sześcioramiennej gwiazdy Dawida)
literowe oznaczenie narodowości więźnia na trójkącie: (oprócz Żydów i Niemców), na przykład P, czyli Pole – Polak; inne oznaczenia narodowości: B (niem. Belgier) – Belg; F (Franzosen) – Francuz; I (Italiener) – Włoch; N (Niederländer) – Holender; S (Spanier) – Hiszpan; T (Tschechen) – Czech; U (Ungarn) – Węgier
litera E zamiast trójkąta: tzw. więźniowie wychowawczy, kierowani do wychowawczych obozów pracy, a faktycznie do najcięższych prac towarzyszących głodowym racjom żywnościowym
pasy na zachowanych mundurach oraz literowy i litery SU: jeńcy sowieccy
kółko czarnego/czerwonego płótna na bluzie pasiaka: dodatkowe oznaczenie więźnia skierowanego do karnej kompanii
kółko czerwonego płótna na bluzie pasiaka i litery IL: dodatkowe oznaczenie więźnia niebezpiecznego i podejrzanego o organizowanie ucieczki
Dodatkowym oznaczeniem więźniów „specjalnych” była brązowa opaska na ramieniu.
Tatuowanie więźniów wprowadzono w obozie Auschwitz-Birkenau w 1942 r., po raz pierwszy stosując go wobec grupy 10 000 jeńców sowieckich, którym wytatuowano numery ewidencyjne na piersiach (zamiast wydania im jenieckiego „nieśmiertelnika”). Wkrótce system tatuowania numerów ewidencyjnych wprowadzono w odniesieniu do pozostałych więźniów. Tatuaże z numerami nanoszono u osób dorosłych na wewnętrznej stronie przedramienia, natomiast u dzieci, zarówno narodzonych w obozie, jak i przybyłych z matkami – na udzie.
wiki
czerwony trójkąt: więźniowie polityczni: liberałowie, komuniści, socjaliści, socjaldemokraci, związkowcy, masoni, anarchiści, duchowni
zielony trójkąt: zawodowi przestępcy kryminalni – przeważnie osadzeni w obozach Niemcy
czarny trójkąt: tak zwani więźniowie „aspołeczni” – było to pojęcie mało precyzyjne, oznaczano tak m.in. prostytutki, kobiety, które dokonały aborcji, lesbijki, osoby chore psychicznie, narkomanów, alkoholików, pacyfistów, żebraków, bezdomnych, a początkowo także Cyganów (Romów i Sinti), którzy później otrzymywali oznaczenie brązowym trójkątem
fioletowy trójkąt: Świadkowie Jehowy
różowy trójkąt: homoseksualni mężczyźni, wyłącznie Niemcy i Austriacy
żółty trójkąt: Żydzi (nosili oni dodatkowy trójkąt taki jak jeden z powyższych, co tworzyło kształt sześcioramiennej gwiazdy Dawida)
literowe oznaczenie narodowości więźnia na trójkącie: (oprócz Żydów i Niemców), na przykład P, czyli Pole – Polak; inne oznaczenia narodowości: B (niem. Belgier) – Belg; F (Franzosen) – Francuz; I (Italiener) – Włoch; N (Niederländer) – Holender; S (Spanier) – Hiszpan; T (Tschechen) – Czech; U (Ungarn) – Węgier
litera E zamiast trójkąta: tzw. więźniowie wychowawczy, kierowani do wychowawczych obozów pracy, a faktycznie do najcięższych prac towarzyszących głodowym racjom żywnościowym
pasy na zachowanych mundurach oraz literowy i litery SU: jeńcy sowieccy
kółko czarnego/czerwonego płótna na bluzie pasiaka: dodatkowe oznaczenie więźnia skierowanego do karnej kompanii
kółko czerwonego płótna na bluzie pasiaka i litery IL: dodatkowe oznaczenie więźnia niebezpiecznego i podejrzanego o organizowanie ucieczki
Dodatkowym oznaczeniem więźniów „specjalnych” była brązowa opaska na ramieniu.
Tatuowanie więźniów wprowadzono w obozie Auschwitz-Birkenau w 1942 r., po raz pierwszy stosując go wobec grupy 10 000 jeńców sowieckich, którym wytatuowano numery ewidencyjne na piersiach (zamiast wydania im jenieckiego „nieśmiertelnika”). Wkrótce system tatuowania numerów ewidencyjnych wprowadzono w odniesieniu do pozostałych więźniów. Tatuaże z numerami nanoszono u osób dorosłych na wewnętrznej stronie przedramienia, natomiast u dzieci, zarówno narodzonych w obozie, jak i przybyłych z matkami – na udzie.
wiki
